Een tor

 Vandaag aanreisdag voor het bridge- en wandel weekend in Epen in ons geliefde Zuid Limburg, maar eerst naar de markt. Achteraf denk ik: "waarom zo  nodig" want daardoor gingen we onnodig laat op weg en hadden nauwelijks tijd voor de eerste wandeling. Maar goed, Anneke zou zeggen: "een tor in je hoofd". Eerst naar de markt want dat had ik mij als stijfkoppige ouwe vent nou eenmaal in m'n hoofd gezet, ik had een drukke week na het weekend verwacht en dus geen tijd om naar de zuivelboerderij te gaan en ik had geen kaas meer in huis, dus geheel tegen mijn gewoonte in kaas kopen op de markt, waarbij ik overigens uiterst coulant en vriendelijk werd geholpen en daarna nog even bij "Hans" langs voor een zak parelgort. Altijd gezellig met Hans, hij vroeg nog of ik naar een concert was geweest en we kwamen in gesprek over klassieke muziek. Ik zei, stiekem achter m'n hand dat ik eigenlijk ook best wel van de Rolling Stones hield: "maar niet verder vertellen hoor!", grapte ik hem toe en stapte grinnikend op de fiets naar huis. Ik stemde per WhatsApp nog even af met Roos hoe laat we elkaar zouden ontmoeten, dat zou in den Bosch zijn, althans dat was de planning. Uiteindelijk reed de trein van Roos binnen werkelijk enkele seconden voordat de trein naar Maastricht, waar ik voor de zekerheid alvast in was gegaan, vertrok, dus weer even per WhatsApp afgesproken dat we elkaar in Maastricht zouden treffen. Het half uurtje wachten bracht ik door op een bankje in de zon, jawel lezer, eindelijk dit jaar brak de zon enthousiast door en beloofde mij voor een zonnig weekend te zorgen! Daar kwam mijn Roosje uit de trein, we zagen elkaar wel niet maar uiteindelijk troffen we elkaar en na een begroetingskus op naar de bus die ons naar Epen bracht, dwars door het fraaie heuvelland. Het nieuwe "Dekker hotel" lag heerlijk op een wat achteraf-plekje in Epen. We brachten de rugzakken naar de kamer en gingen er direct op uit, genieten van de omgeving en het prachtige weer. Door een modderig pad en verder door de weiland leidde Roos ons op geleide van Komoot. We hadden niet zo gek veel tijd want we moesten natuurlijk op tijd terug zijn voor de ontmoetingsceremonie van het Dekker bridgeweekend. Gezellige mensen, dat gaat vast goed komen!
En inderdaad, genoeglijk gegeten in gesprek met tafelgenoten en later aan de bridgetafel waar we zonder succes op de laatste plaats eindigden in de competitie. En eigenlijk voor het eerst kon dat me geen ros schelen; daar waar ik normaal er de ju in krijg wanneer het zo slecht gaat, deed het me deze keer weinig.
Nog een genoeglijke nazit en toen de poolnacht in op de kamer. Het was koud en de verwarming hield bepaald niet over, maar de bedden waren ruim en dus zijn we maar dicht tegen elkaar gaan liggen slapen met alles dat warm was aangetrokken en over de dekens gelegd. Uiteindelijk heerlijk geslapen!