Ooit heb ik het boek met veel genoegen gelezen, naar ik schat zeker 25 jaar maar misschien ook wel langer geleden. Een boek dat vol staat met verwijzingen naar klassieken, naar geschiedenis, literatuur etc. zaken die mij destijds ongetwijfeld vaak onbekend waren. Die Mulisch was wel zo ongehoord erudiet en een vat vol wetenswaardigheden, feitenkennis op allerlei gebied.
Ik heb deze pil onlangs weer ergens uit zo'n minibiebje aan de rand van de weg opgeduikeld en ben er weer in aan het lezen geslagen. En soms smakelijk lachend om de geweldige manier waarop een van de hoofdpersonen uit het boek, "onno" wordt beschreven maar vooral al die verwijzingen die inmiddels voor mij niet meer onduidelijk zijn vind ik weergaloos. Enerzijds realiseer ik mij dat ik door al dat lezen inmiddels wel een forse mate van "ontwikkeling" bij elkaar heb gesprokkeld maar met bewondering lees ik dit boek nu weer en ben ik met Mulisch zelf (ha ha) maar ook met een correspondent uit een Amerikaans tijdschrift eens dat dit boek zeker genomineerd mag zijn voor de Nobelprijs literatuur. Maar zo ver is het nooit gekomen, helaas voor "ons Harry", zoals vriend Peter C. en ik Mulisch noemden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten