Voor vandaag had ik mij voorgenomen om naar Zuid Limburg af te reizen en de wandeling die ik onlangs met Roos rond Epen had afgelegd te gaan herhalen. Het zou anders lopen. Ik had juist de zaterdag uitgekozen omdat ik dan geen "last" zou hebben van de beperkingen van het Dalvrij abonnement, ik kan rustig 's-morgens de tijd nemen om op te staan en het vertrek zelf bepalen als ik voor negenen wil vertrekken maar vooral ook dat de avondspits tussen 16 en 18.30 geen hindernis meer vormt. Eigenlijk best relaxed. Volgens de reisplanner was het optimaal om niet met de trein naar Utrecht CS te gaan maar met de bus en zo stond ik vanmorgen om 7.45 uur bij de bushalte en zat ik even later in de Intercity naar Maastricht. De aansluiting was wel wat krap, bij instappen had ik nog 1 minuut. Ik nam plaats tegenover een jonge vrouw in zo'n vierzitter, lekker makkelijk om de benen te strekken. Zij was aanvankelijk geboeid door haar telefoon, maar toen ik ergens rond Eindhoven terugkwam van het toilet zat ze net als ik te lezen. Ik merkte op dat de reis lekker vlot verliep als je aan het lezen bent en zo kwamen we in gesprek. Zij las een boek met als titel "6 miljoen stappen", een boek over een wandel track van Mexico naar Canada. Zij was van plan om deze enorme wandeling over een maand zelf te gaan maken en had als voorbereiding o.a. deze trip naar heuvelachtig Limburg gepland. Allemachtig, ruim 4000 km wandelen, dat vind ik werkelijk een ongelooflijke prestatie, ze had de schrijfster van dit boek, Lies Dieben ook gesproken.
Het gesprek vond ik zo plezierig dat ik voor het uitstappen in Maastricht vergat om nogmaals het toilet te bezoeken en dat werd mij fataal, ik moest er in Gronsveld echt uit om een adequaat herentoilet te zoeken en veranderde mijn wandelplan, het Savelsbos lokte, althans dat leek mij een uitstekend alternatief voor de wandeling van Epen naar Slenaken. Nou ja, het Savelsbos bleek een nauwelijks bewandelbare modderpoel te zijn geworden door de niet aflatende regen van de laatste maanden en de grondsoort en het uiteindelijke eindpunt werd St Geertruid waar het etablissement waar ik uiteindelijk een chocomelletje dronk was toch niet te vergelijken met hotel restaurant de "Slenaker vallei" waar de citroenvlaai onwaarschijnlijk lekker is. Maar ik had een heerlijke wandeldag achter de rug hoor, met bakende bankjes waar ik verder las over die sokkenfamilie en waar ik mijn bammetjes opnuttigde.
Ik zat in het bushokje te wachten en kreeg een WhatsApp bericht van Roos en terwijl ik dat zat te beantwoorden stopte tot mijn schrik de bus voor m'n neus, gelukkig had de attente chauffeur mijn gestalte ontwaard op de halte, ik was hem dankbaar, anders had ik daar nog een uur moeten wachten. Uiteindelijk was ik lekker op tijd weer thuis waar de avond maaltijd op mij stond te wachten in de koelkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten