Een kwartier te vroeg?!

Heel ongewoon voor Joke om
ergens te vroeg te zijn

Terwijl ik gisteren in de trein zat belde Joke me met de vraag of ik het leuk zou vinden om vrijdag, vandaag dus mee te lopen met de palmpaas optocht van de kinderen op school: "het begint om 11.30" en natuurlijk is "opa" dan present. Vanmorgen rustig aan gedaan, eerst nog even naar de markt om bij Hans havermout en nog wat dingetjes in te slaan en daarna op naar het station. Uiteraard was ik te vroeg en stond ik al om 11.15 bij de school te wachten. Tot mijn verbazing was er nog niemand, geen ouder te bekennen. Dat Joke er nog niet was verbaasde me niet want die is nooit te vroeg maar altijd iets te laat of gewoon te laat. Maar om 11.30 kwam ze er toch aangezeild op de fiets met daarachter de aanhangconstructie met daarin de wat verkouden kleinzoon Mees, inmiddels al een behoorlijk uit de kluiten gewassen baby van 7 maanden. Mees werd met wagen en al losgekoppeld en we gingen alvast bij de uitgang staan waar we de klas van Bram konden verwachten, maar nog steeds geen andere ouders. Joke kreeg opeens een gedachte dat ze de afspraak expres een kwartier eerder had gepland in haar agenda en had dat vergeten en was nu dus - vooral tot haar eigen verbazing - een kwartier te vroeg.

Samen met Bram

Uiteindelijk begon de optocht, met een hele stoet kinderen en hun ouders al zingend richting een ongehoord mooi natuurgebiedje vlakbij de school. Ik keek m'n ogen uit, wat een pracht stuk zomp, moeras, kan natuurlijk heel goed in Gouda dat kampt met een erg hoge grondwaterstand, maar toch. Er stonden kievietsbloemen in bloei. Maar daar waren we niet voor gekomen maar voor de viering van Palmpasen. Er werd gezongen dat het een lust was en toen weer terug. Daar moesten Joke en ik weer wachten tot de kinderen, Ronja en Bram uit school kwamen maar die tussentijd gebruikten we om boodschappen te doen. Uiteindelijk kwamen de kinderen uit school, kleine Ronja ging met een vriendinnetje mee en Bram ging met ons mee. Ik wist dat er een goede viswinkel zat op de terugweg en Joke vond het erg leuk met name voor Bram om daar even iets te nuttigen. Bram is nooit erg snel en zeker niet met eten dus duurde het erg lang voordat hij de lekkerbek er helemaal in had geschoven. Joke kreeg hoge nood, dat wil zeggen zij moest heel nodig de baby voeden want de spanning werd haar te groot. Dus zei ik dat ze vast met Mees naar huis moest fietsen en dat ik wel met Bram na zou komen. Was trouwens heel gezellig zo met een klein kind alleen te zijn als grootvader. We liepen rustig door de winkelstraat richting huis. 
Uiteindelijk kwam ook Ronja weer thuis en intussen kookte Joke een uitgebreide Indiase maaltijd, ze kan zo lekker koken die dochter van me! Pieter kwam naar beneden en uiteindelijk schoven we met z'n allen aan tafel en lieten het ons smaken. Uiteindelijk moest ik me nog haasten om de bus te halen en ik was vlot weer thuis op de flat, zo moe als een hond. Gek hoor hoe moe je wordt als bejaarde van zo'n dag in het gerammel met kinderen.