Roos maakte mij attent op een boek met de merkwaardige titel: "Metselaar van de wereld", een biografie van Andreas Burnier, geschreven door Elisabeth Lockhorn. In het boek, dat ik nog lang niet uit heb overigens, wordt het portret van Andreas Burnier zo precies beschreven dat zij gewoon voor me gaat leven. En al lezend merkte ik dat Burniers' belezenheid, haar onwaarschijnlijke eruditie mij enigszins bekend voorkwam, en wel bij mijn partner Roos. In de ruim dertig jaar dat ik haar heb leren kennen heeft zij mij op veel terreinen doen ontwikkelen. Met mijn soms wat arrogante houding die voortkomt uit mijn al te groot ontwikkeld zelfvertrouwen heeft mij tot heden onvoldoende doen realiseren dat ik een groot deel van mijn ontwikkeling heb te danken aan haar. Ze heeft een subtiele manier van sturing waardoor ik mijzelf in de mening heb gesterkt dat ik alles zelf hebt gevonden terwijl zij mij die richting in heeft geholpen. Ik denk alleen al aan de zet die zij mij gaf door het boek: "de rand van chaos" onder de neus te duwen, maar ook mijn kennismaking met de klassieken en niet te vergeten sociologische verschijnselen als de "Verneinung" en noem maar op.
Doordat ik over Burnier las kreeg ik een zeker bescheiden gevoel en moest ik mijn dankbaarheid aan Roos ventileren. Dat ging overigens gewoon via de telefoon. Maar ik ben blij dat ik mij dat heb doen realiseren en misschien een beetje bescheidenheid in mijn zelfvertrouwen heb geborduurd. Dank Sharn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten