Nafplion

Onderdeel van de cyclopische muren, vaak zo'n vijf meter dik

Roos voelde zich vandaag niet erg lekker; ze gaf de schuld vooral aan het teveel eten dat we hier doen maar ook aan de enorme hoeveelheid informatie die je door het bekijken van al het schoons tot je doet komen. Het is wel heel intensief allemaal. We zouden in ieder geval niet teveel eten vandaag; Hans adviseerde ons ook om vooral matig te lunchen omdat er vanavond een afscheidsdiner wordt gehouden waar op zijn klassiek Grieks "van alles rijkelijk veel" zal worden opgediend.

Argyris, die alles zo goed uitlegt

We begonnen met een derde Minoïsch paleis, nu het paleis van Tiryns. Het begon met een klim naar de enorme muren; in vroeger tijden zijn deze gemunt als de "cyclopische muren"; kennelijk kon men maar nauwelijks geloven dat mensen die hadden kunnen maken; enorme stenen en meters hoog opgestapeld. Hier in Tiryns was vooral het koninklijke deel van de burcht nog goed zichtbaar ook al was er in later tijden een tempel op gebouwd. Daar moet wel bij gezegd worden dat het pas voor de argeloze bezoeker gaat leven indien een goede gids de juiste toelichting geeft; en onze gids, Argyris voldeed meer dan dat aan het epitethon "goed"; bij voorkeur zou ik spreken over: Agyris, die alles zo goed uitlegt; als ik niet te veel afgeleid werd door de pracht - zoals in het museum van Athene waar ik het niet op kon brengen om stil te blijven staan - dan hing ik aan zijn lippen zo boeiend kon hij alles toelichten.

Koninklijke badkamer (vloer) met afvoer

Na het bezoek aan Tiryns gingen we door naar Nafplion. Zowel Roos als ik zijn hier eerder geweest; ik in mei 1977 en Roos enkele jaren later. Ik was toen met Lien; we maakten een rondreis op de Peloponnesos met een huurauto die na enkele dagen iedere morgen aangeduwd moest worden door een paar behulpzame Grieken; de accu was niet meer wat hij misschien ooit geweest was. Maar we zijn toen wel weer terug gekomen in Athene. Ik wist me van Nafplion niets meer te herinneren.

Het topstuk van het museum van
Nafplion; een antiek kuras

Het museum van Nafplion was niet zo groot maar wel heel interessant. Hier bevindt zich als pronkstuk een nagenoeg gaaf antiek kuras dat is gevonden in een graf; een leuke film over de vondst wordt op verzoek getoond. 

Het waren niet alleen vondsten uit de Minoïsche tijd die getoond werden maar zelfs van ver daarvoor: een vuurplaats van naar schatting 35.000 jaar oud was wel het oudste teken van menselijke bewoning dat we deze hele excursie hebben gezien. Ik heb er in gedachten naar staan kijken.

Ondanks de waarschuwing van Hans hebben we toch wat geluncht; Roos nauwelijks iets; een beetje gestoofde spinazie. Ik heb me bezondigd aan inktvisringen en heb daarvan een foto aan Nathalie gestuurd omdat ze me verteld had dat ze daar zo gek op was. Smaakte me wonderwel; was wel een beetje veul.

Daarna nog een beetje rondgekeuteld in Nafplion tot vier uur, tijd om weer met de bus terug te gaan naar het hotel.

's-Avonds hebben we in Argos gedineerd; het eindigde zoals het was begonnen; een diner in een echt Grieks restaurant dus bijzonder luidruchtig maar ook bijzonder lekker. Roos heeft inderdaad niet veel gegeten maar ik heb het me weer goed laten smaken; van alles rijkelijk weinig overigens want ik had geen zin om weer met een overvolle pens in bed te moeten rollen.

Schuin tegenover mij zaten een moderne uitgave van Menelaos en Helena; hij een knappe gebruinde vent van tegen de veertig met zo'n moderne kaal geschoren kop en een licht baardje; zij een wonderschone jonge vrouw van rond de dertig met lang ravenzwart haar en een fel rood-gekleurde mond. Mooie vrouw hoor, maar om daar nou tien jaar oorlog voor te gaan voeren zou mij toch te ver gaan.

Morgen weer terug naar NL. Wat een bijzondere excursie was dit alles bij elkaar.