Het kan niet op dat zingen

De foto is ronduit slecht, maar dit is de Filipijnse nachtegaal Stefanie Quintin die het bezoek aan
de IVC voorselectie meer dan waard maakte. 

Roos had twee kaartjes voor de voorselectie van het IVC van vandaag, het Internationaal Vocalisten Concours. Vroeg op voor de zondagmorgen en op naar Den Bosch: "Is vlakbij het station", aldus Roos. Viel enigszins tegen en uiteindelijk waren we maar net op tijd om de eerste kandidaat te kunnen beluisteren. Een licht verkouden tenor met een kraak in zijn stem; zonde voor hem, had een hele reis moeten ondernemen uit China om hier te mogen zingen. Er passeerden nog meer kandidaten waarvan ik het gevoel had: "dat was bepaaldelijk niet het nivo van gisteravond", maar goed het zijn natuurlijk beginnende artiesten. Het was prachtig (wandel)weer en m'n voeten begonnen te verlangen naar "buiten". Maar na een noodzakelijke sanitaire stop tussen twee kandidaten door besloten we toch om verder te gaan luisteren. En daar kwam een Filipijnse sopraan, Stefanie Quintin, die mooier zong - vond ik - dan de befaamde Eva Maria Westbroek gisteravond in de opera. Als een onvervalste nachtegaal met het volume dat zowel subtiel zacht als onvervalst Wagneroïde kon klinken; dat belooft wat. "Die zal de finale wel halen", dachten Roos en ik beiden hardop.
Ook Ellen Valkenburg, de enige NLse kandidaat van deze ochtend hoorden we zingen; stem uitermate geschikt voor het oratoriumwerk vond ik; mooie strakke stem.
Roos ging als echte dieheart nog door naar het concert van Stijn van Eeden in Bilthoven; ik moest nu werkelijk mezelf even krachtig uitlaten en heb een drietje gelopen in het zonnetje. Had Stijn graag horen spelen en ook graag even gesproken, maar je kunt slechts 1 ding tegelijk helaas.