Vleeswôh

De echte jamon Iberico zoals Encarna en Javier
die konden serveren in Galaroza

Vanmorgen liepen Roos en ik ons "drietje" door het bos en we kwamen zo te praten over de streek in Zuid Spanje waar we vroeger zo vaak en met zoveel plezier kwamen: Parco de Aracena. Meer dan twintig jaar geleden gingen we voor de eerste keer; we wisten niets over dit gebied; een boekje van de bibliotheek met wandelroutes in het Parco vormde onze gids en entrée naar dit gebied; een wandeling die begon naast Hotel Venezia, dat was het prille begin.
Met de bus uit Sevilla op naar Galaroza; hotel Venezia was snel gevonden; een simpel hotelletje met een eigenaar Javier, die wel zo verschrikkelijk lekker kon koken; zijn conejo con ajil was een pareltje van culinaire kunst. En de jamon iberico. Tot zijn verbazing bleef ik dat bestellen. Ook dacht hij dat ik niet goed bij m'n hoofd was omdat ik geen Spaans sprak; ik probeerde in heel langzaam Frans of ik op die manier misschien met hem kon communiceren. Toen Roos hem dat vertelde, was hij enigszins beschaamd. Het is niet goed afgelopen met hotel Venezia; het is vervallen tot een ruïne.
Inmiddels was het destijds wel erg armoedige hostal Torribio omgetoverd tot een echt hotel en wanneer we in Galaroza kwamen gingen we hierheen; leuke plaats Galaroza; waterrijk, met meerdere bronnen en altijd volop water in dit snoeihete gebied. Eens per jaar houden ze een groot waterfeest; los Jarritos heet dat geloof ik. Ben ik nog een keer geïnterviewd terwijl ze het water over m'n kop lieten lopen; filmpje is helaas verwijderd van youtube zie ik net.
Om te ontbijten gingen we altijd naar een restaurant met de naam Encarna, de naam van de eigenaresse, een struise dame die haar klantjes altijd goed in de gaten hield; was ik daar om te bestellen en drongen de Spaanse gasten voor, dan had ze dat feilloos in de gaten en keek mij doordringend aan zodat ik mijn bestelling kon doen; leuk mens! Haar zoon en dochter stonden ook in de zaak; hadden beiden Hollands knetterblauwe ogen, heel opmerkelijk in Spanje.
De vrouwen in Spanje hebben bijna allemaal een naam die iets met de heilige maagd Maria heeft te maken. Zo heb je de naam Montserrat, genoemd naar Maria van de Montserrat, soledad etcetera. Ik vroeg aan Roos wat encarna betekende; "Vleeswôh", sprak Roos gevat; de naam is eigenlijk Encarnacion, vleeswording. En sinds die tijd gaan wij ontbijten bij Vleeswôh. Wat ik me bij vleeswording moet voorstellen is overigens voor deze ongelovige een volstrekt raadsel.