Akrotiri

Opgraving Akrotiri

Dit vond plaats in september:
Daar had ik me op verheugd; het bezoek aan de opgravingen van Akrotiri. Ook bij het eerste bezoek aan Santorini, 35 jaar geleden was ik daar. Waar destijds onze nieuwe kennissen direct naar het vliegveld wilden, had Anneke met stelligheid bedacht dat we deze opgravingen moesten bekijken en terecht bedenk ik mij nu. Het betreft hier een pré-Minoïsche beschaving met een geheel eigen cultuur. 

Santorini is een oude vulkaan; dat betekent altijd dat er sprake is van vruchtbare grond en dus van landbouw en derhalve ook van bewoning. De schaduwzijde is natuurlijk dat de vulkaan haar uitbarstingen kent; deze kondigen zich in het algemeen wel bijtijds aan, hoewel, wat heet bijtijds. In de oudheid is de vulkaan met een onwaarschijnlijk geweld geëxplodeerd; de bevolking is wel bijtijds van het eiland vertorkken, maar waarschijnlijk wel omgekomen door de tsunami die het gevolg was van de uitbarsting. 

Akrotiri betekent "schiereiland"; het is niet de naam van deze plek uit de oudheid; die kent men niet. De archeologische site is behoorlijk groot van afmeting en een toeristische trekpleister van allure; goed toegankelijk en je hebt overal behoorlijk goed zicht op. De zaak is overdekt en de resten zijn mooi geconserveerd. De muurschilderingen zijn overgebracht naar het nationaal archeologisch museum in Athene; het vaatwerk en andere voorwerpen hebben we in het plaatselijk museum van Thira, hoofdstad van Santorini gezien. Fraaie snavelkannen; mooi gerestaureerde wandschilderingen; andere gebruiksvoorwerpen.

Opmerkelijk van deze beschaving is dat zij geen wapens kende en ook geen verdedigingsmuren. Dat zelfde zouden we ook zien bij de Minoïsche nederzettingen. Pas bij de Mykeense beschaving is sprake van (enorme) muren, maar dat zouden we pas later gaan zien. Niet hier in Akrotiri.

Het enige gouden voorwerp dat in Akrotiri is gevonden.
Nu op gesteld in het museum van Thira

Wat ook opmerkelijk was is dat er geen gouden voorwerpen zijn gevonden op eentje na; een beeldje van een bok bij een rituele slachtplaats waar ook veel beenderen van geiten werden gevonden.
Om half tien met de bus. Inmiddels was het een goed ingerichte lokatie, veel groter en voorzien van informatie. Weer veel foto's gemaakt en erg genoten.
In Pyrgos schaamteloos lekker gegeten. We vroegen welke kruiden waren gebruikt voor het gegrilde varkensvlees; oregano, komijn, scherpe paprika en piment.
Met de bus naar de haven en afscheid van Santorini, op naar Kreta. Na een half uurtje varen doemde de Ida, de geboorteplaats van de bliksemslingeraar, oppergod Zeus al op achter de golven van de purperen zee. We streken neer in een bijzonder chique hotel met de toepasselijke naam Kalypso. 

Die "arme" Odysseus had al tranen plengend zeven jaar moeten doorbrengen met Kalypso, de mooiste onder de godinnen; Kalypse met de vlechten die zo graag wilde dat hij iedere nacht met haar de liefde bedreef; de stakker; hij wilde zo graag naar huis, naar zijn geliefde Penelopeia. Je zou medelijden met hem krijgen.