Gastblog door Roos.
De hele week had het al gezinderd, het Internationaal Vocalisten Concours was volop aan de gang. Met Eef was ik al naar een voorronde gegaan, waar wij zeer gecharmeerd waren van Stefanie Quintin uit de Philippijnen. Tot onze verbijstering werd ze niet voor de finale geselecteerd, maar ik heb er weer een leuk Facebook contact bij!
Op woensdag ging ik samen met Mariska naar een recital en masterclass. Zij in een luchtig bloesje en op hoge hakken, ik iets minder netjes maar toch netjes, liepen we door de gestage regen naar het Theater aan de Parade. De hoofdattracties, Mitsuko Shirai en Hartmut Höll, hadden plots moeten afhaken wegens ziekte. Zij werden grandioos vervangen door de zeer grande dame Elly Ameling die met haar 84! jaar nog zo fit als een hoentje over het toneel heerste, en door Hans Eijsackers. Daaraan vooraf was er een recital, dat overgenomen werd door de bariton Sergei Leiferkus en de pianiste Ljoeba Orfenova (Ljoeba: Russisch voor Lieva, leuk toeval).
Wat deed het me een genoegen dat Mariska, die hiermee haar lieddoop kreeg, mij stil aanstootte bij de eerste strofen van de waardige Leiferkus en mij het kippenvel op haar arm liet zien! Ze was meteen gegrepen. Geen van twee verstaan wij Russisch, en door de korte termijn was er geen tekst of vertaling beschikbaar. Toch voelde Mariska feilloos aan met welke emotie hij zong. Woede, berusting, intens verdriet, humor, liefde, het kwam allemaal langs en met grote overtuiging. Dat was dus niet de laatste keer samen naar een liedrecital!
Vervolgens kwam vandaag de Grande Finale. Eef en ik waren deftig aangekleed. Maar de weg naar de bus liep al niet goed: dit weekend werd er gewerkt aan ons plein, en er was ergens een onooglijke noodhalte die we misten. Op het nippertje haalden we de bus. Op CS bleek dat mijn OV saldo te laag was - ik moest eerst laden. Zo gezegd, zo gedaan en inmiddels was mijn gevoel van haast zo groot dat ik - toen ik zag dat de trein naar Eindhoven iets was vertraagd, en ik hem nog kon halen - naar beneden stormde, de treindeuren door en gaan met die banaan! Zonder te bedenken dat we helemaal geen haast hadden. Dus Eef stond nog boven te wachten natuurlijk. Gelukkig was er een kennis in de trein, Michel die we in Putten hadden ontmoet bij Adele Charvet, wiens mobiel ik even kon gebruiken. Maar alle stomme dingen komen in drieën. Eef had zijn mobiel niet bij zich. Toen wist ik al dat hij naar huis zou gaan. Zucht. Dan maar alleen naar Eindhoven....
De Philips Muziekzaal viel me tegen. Lijkt op Vredenburg, onvriendelijk en te groot, waar het overigens prima orkest Zuid Nederland met Kenneth Montgomery de finalisten begeleidde. Het verplichte nummer in het Latijn klonk daardoor prachtig. Maar de vrouwenstemmen kwamen bij de andere aria's in mijn oren niet voldoende over het orkest heen. Een Chinese tenor was heel overtuigend, maar met een feilloos gevoel voor de visie van de jury pikte ik voor een foto de toekomstige winnares er uit: de mezzo sopraan Yajie Zhang.
Thuisgekomen vond ik daar een bedremmelde Eef die blij was dat me niets naars was overkomen. We hebben het maar vrolijk afgedronken.
De hele week had het al gezinderd, het Internationaal Vocalisten Concours was volop aan de gang. Met Eef was ik al naar een voorronde gegaan, waar wij zeer gecharmeerd waren van Stefanie Quintin uit de Philippijnen. Tot onze verbijstering werd ze niet voor de finale geselecteerd, maar ik heb er weer een leuk Facebook contact bij!
Op woensdag ging ik samen met Mariska naar een recital en masterclass. Zij in een luchtig bloesje en op hoge hakken, ik iets minder netjes maar toch netjes, liepen we door de gestage regen naar het Theater aan de Parade. De hoofdattracties, Mitsuko Shirai en Hartmut Höll, hadden plots moeten afhaken wegens ziekte. Zij werden grandioos vervangen door de zeer grande dame Elly Ameling die met haar 84! jaar nog zo fit als een hoentje over het toneel heerste, en door Hans Eijsackers. Daaraan vooraf was er een recital, dat overgenomen werd door de bariton Sergei Leiferkus en de pianiste Ljoeba Orfenova (Ljoeba: Russisch voor Lieva, leuk toeval).
Wat deed het me een genoegen dat Mariska, die hiermee haar lieddoop kreeg, mij stil aanstootte bij de eerste strofen van de waardige Leiferkus en mij het kippenvel op haar arm liet zien! Ze was meteen gegrepen. Geen van twee verstaan wij Russisch, en door de korte termijn was er geen tekst of vertaling beschikbaar. Toch voelde Mariska feilloos aan met welke emotie hij zong. Woede, berusting, intens verdriet, humor, liefde, het kwam allemaal langs en met grote overtuiging. Dat was dus niet de laatste keer samen naar een liedrecital!
 |
| De winnares Yajie Zhang |
De Philips Muziekzaal viel me tegen. Lijkt op Vredenburg, onvriendelijk en te groot, waar het overigens prima orkest Zuid Nederland met Kenneth Montgomery de finalisten begeleidde. Het verplichte nummer in het Latijn klonk daardoor prachtig. Maar de vrouwenstemmen kwamen bij de andere aria's in mijn oren niet voldoende over het orkest heen. Een Chinese tenor was heel overtuigend, maar met een feilloos gevoel voor de visie van de jury pikte ik voor een foto de toekomstige winnares er uit: de mezzo sopraan Yajie Zhang.
Thuisgekomen vond ik daar een bedremmelde Eef die blij was dat me niets naars was overkomen. We hebben het maar vrolijk afgedronken.
1 opmerking:
Leuke blog Roos!
Een reactie posten