Ik werd heel vroeg wakker vanmorgen; beetje onwennig zo alleen na tien dagen samen op stap. Direct een Cd'tje Bach beluisterd met de "in ear" plugs. Ik genoot er ontzettend van; de tenor zong "das Wort ward Fleisch" en direct moest ik aan Encarna denken.
Al peinzend over de kunst en de antieke wereld waar we de afgelopen weken zoveel van hebben gezien overviel mij een bijna extatisch gevoel; de uitspraak "Ars longa, Vita brevis" van Seneca krijgt steeds meer betekenis voor me en vormt met alle kennis die ik in het leven heb verzameld een intellectueel bouwwerk als het Pantheon met haar lichtend gat naar de hemel.
Terwijl ik s'avonds terug liep van de brievenbus waar ik de verlenging van m'n museum kaart had gepost moest ik aan dat bouwwerk denken en schoot mij een beeld te binnen dat ik gisteravond in de bus zag; een baby van vier maanden die ontdekte hoe hij zijn handje kon gebruiken; het begin van zijn bouwwerk dat na 70 jaren in dit leven zo'n intellectueel Pantheon kan worden. Voor mijn geestesoog zag ik hoe de ziel aan het eind van het leven door het lichtend gat het Pantheon verlaat en vervluchtigt.
Al peinzend over de kunst en de antieke wereld waar we de afgelopen weken zoveel van hebben gezien overviel mij een bijna extatisch gevoel; de uitspraak "Ars longa, Vita brevis" van Seneca krijgt steeds meer betekenis voor me en vormt met alle kennis die ik in het leven heb verzameld een intellectueel bouwwerk als het Pantheon met haar lichtend gat naar de hemel.
Terwijl ik s'avonds terug liep van de brievenbus waar ik de verlenging van m'n museum kaart had gepost moest ik aan dat bouwwerk denken en schoot mij een beeld te binnen dat ik gisteravond in de bus zag; een baby van vier maanden die ontdekte hoe hij zijn handje kon gebruiken; het begin van zijn bouwwerk dat na 70 jaren in dit leven zo'n intellectueel Pantheon kan worden. Voor mijn geestesoog zag ik hoe de ziel aan het eind van het leven door het lichtend gat het Pantheon verlaat en vervluchtigt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten