Grappig overeenkomstig gevoel

Een originele partituur van de grote Johann Sebastian Bach

Voordat we met die Griekenland excursie gingen had ik vrij toevallig net de Ilias gelezen; de Trojaanse oorlog waar dit epos om draait speelde in de Minoïsche tijd en dat was precies de tijd waarvan we de resten, de voormalige paleizen en de opgegraven stukken hebben gezien. Inmiddels is dat voor mij allemaal in elkaar geschoven en als het ware één intellectueel "gerecht" geworden; ik heb nu een beeld bij Agamemnon en de plaats waar hij werd vermoord; Atreus, zijn vader is voor mij een feitelijkheid geworden; de mythe van zo'n ongehoord oud verhaal heeft een fundament gekregen.
En nu lig ik het boek van John Eliot Gardiner te lezen, zeker geen Homeros maar wel een zeer goed ingevoerd musicus/musicoloog en kenner van de geschiedenis van de muziek, van componisten in het algemeen en van Johann Sebastian Bach in het bijzonder. En daar weet hij zo boeiend over te schrijven. En daarna ben ik met koptelefoon en computer naar cantates van Bach gaan luisteren; heeft in de verte iets weg van een excursie.
Inmiddels heb ik van een drietal kanten de complete muziek van Bach; zou daar eigenlijk nog wel uitvoeringen van John Eliot Gardiner zelf naast willen hebben; hij heeft in mijn oren wel de beste uitvoeringen van de muziek van Bach; hij laat het echt dansen. Maar de muziek waar ik nu over beschik geeft me al de mogelijkheid om projectmatig alle muziek van Bach te beluisteren. Zijn cantates beslaan al bijna de helft van de 160 CD's die zijn complete nog bekende oeuvre beslaat. Een hele klus moet ik zeggen. Ben nog maar aan CD nr 13; er wachten er dus nog iets van 147. Komt goed; ik "doe" één CD per dag anders gaat het te veel op echt werken lijken; een projectmatige aanpak ligt mij wel als voormalig projectleider; heb ik met het Pieterpad ook gedaan.
Foto uit deze site gecopieerd