Die malle Dick verzint altijd wat anders en zo noemt hij de door mij zo bewonderde Johann Sebastian altijd "Wunderbach", terecht overigens want wat deze componist geschreven heeft grenst aan het wonder. Zo luisterde ik gisteravond in het kader van mijn "Bach project", het beluisteren van alle muziek die van Bach is overgeleverd en op CD gezet, naar een CD met orgelmuziek.
Eerst een gezongen koraal, dan die zelfde koraal in een complexe orgelbewerking en dan weer de gezongen koraal. Dat is zo intensief; de koraalmelodie die ontstijgt aan een prachtige grondmelodie alsof ze als boodschap naar de hemel stijgt.
ś-Middags, tijdens een wandeling met Roos in het bos hadden we het over de melodiën die Bach heeft gecomponeerd en die zo verbonden zijn met het muzikale brein dat je ze maar één keer hoeft te horen en dan vergeet je ze nooit meer. De melodie van de koralen in BWV 147 zijn daarvan een treffend voorbeeld; zowel voor Maarten 't Hart als voor mijzelf was het alsof we door de bliksem werden getroffen toen we die in onze jonge jaren voor het eerst hoorden. Jarenlang heb ik die melodie zelf op de piano gespeeld zonder te weten waar ze eigenlijk vandaan kwam; totdat ik haar uiteindelijk voor het eerst als BWV 147 uitgevoerd hoorde bij Dick, hiervoor genoemd, van een CD met het koor van Karl Richter.
Tien jaar geleden werd ik uitgenodigd om in te vallen in het koor van Johan Rooze om deze cantate mee te mogen helpen uitvoeren; heerlijk!
Eerst een gezongen koraal, dan die zelfde koraal in een complexe orgelbewerking en dan weer de gezongen koraal. Dat is zo intensief; de koraalmelodie die ontstijgt aan een prachtige grondmelodie alsof ze als boodschap naar de hemel stijgt.
ś-Middags, tijdens een wandeling met Roos in het bos hadden we het over de melodiën die Bach heeft gecomponeerd en die zo verbonden zijn met het muzikale brein dat je ze maar één keer hoeft te horen en dan vergeet je ze nooit meer. De melodie van de koralen in BWV 147 zijn daarvan een treffend voorbeeld; zowel voor Maarten 't Hart als voor mijzelf was het alsof we door de bliksem werden getroffen toen we die in onze jonge jaren voor het eerst hoorden. Jarenlang heb ik die melodie zelf op de piano gespeeld zonder te weten waar ze eigenlijk vandaan kwam; totdat ik haar uiteindelijk voor het eerst als BWV 147 uitgevoerd hoorde bij Dick, hiervoor genoemd, van een CD met het koor van Karl Richter.
Tien jaar geleden werd ik uitgenodigd om in te vallen in het koor van Johan Rooze om deze cantate mee te mogen helpen uitvoeren; heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten