Een noodlanding?

De bekende scheve toren van Pisa temidden van de toeristenkermis die tegenwoordig dit soort locaties kenmerkt

We waren het eigenlijk een beetje zat; Florence is mooi, althans er zijn mooie dingen in de stad. Maar FLorence is ook waanzinnig druk; vrijwel even druk als Amsterdam tegenwoordig en dat zelfs in de maand oktober. Verder is het gewoon een versleten, stinkende stad en dan is vier dagen gewoon te lang. Eerst nog naar het plein van de loggia; Roos wilde nog even toiletteren en ach, "laten we nog een koffie nemen", stelde ik voor. Dat werden de duurste koppen koffie ooit, maar we hebben beiden erg genoten van het toilet, dus het was het wel waard. Zo even na de middag met de trein terug naar Pisa en ook daar weer wat rondgelopen. Ik stelde voor om lekker te gaan lunchen en laten we nou een voortreffelijk Sardijns restaurant vinden.
Ik had in wijn gestoofde uien; wil ik zelf ook eens proberen te maken en zal daarover eens in consult gaan bij sterrenkokdochter Mariska; stoven in een mengsel van olijfolie, zout en rode wijn leek mij de juiste wijze, maar ja, wie ben ik. Heerlijk lamsvlees. Ook Roos zat te smikkelen.
Daarna naar de bekende scheve toren; opnieuw zo'n ongelooflijk drukke toeristenkermis; dat is toch wel het lot van de steden met attracties aan het worden vrees ik.
En toen de uren van verveling; we vlogen pas om 22.15 uur. Intussen met Huib ge-appt over een wandelafspraak en wat zitten te zitten. Ik had geen zin meer in lezen. Gelukkig kwam het vliegtuig op tijd en vertrok het ook op tijd. Ik zat te barsten van de slaap; duurt een gewone dag eigenlijk al een uur te lang voor mij daar was deze dag van overgang van zomer- naar wintertijd extra moeilijk voor me.
Ik zat aan het raampje en zat wat naar buiten te kijken terwijl we startten, althans dat dacht ik. We waren nog maar net vertrokken voor m'n gevoel toen de purser door de omroep de landing aankondigde; ik dacht heel even dat er wat aan de hand was en dat we een "noodlanding" moesten maken omdat er iemand niet goed was geworden of zo?! Maar nee hoor, we waren er al en ik had al die tijd als de bekende os liggen slapen. Roos vertelde dat ik al sliep voordat we goed en wel in de lucht zaten. Ik voelde me dan ook lekker uitgerust.
Een goede aansluiting met de trein naar Amsterdam CS en daar de laatste stoptrein naar Utrecht. Iets voor half drie was ik weer op m'n flatje. In de brievenbus lag een pakje met daarin de leerboeken voor m'n volgende project: "Oud-Grieks voor beginners" en "Latijn voor beginners". Verheug me er nu al op.