Poggibonsi

Poggibonsi zo moge duidelijk zijn

Wat een dag!? Het begon zo merkwaardig; we wilden met de trein van 9.10 uur naar de Wereldplaats Poggibonsi om te gaan wandelen. Op weg naar het station eerst koffie gedronken en toen met vereende krachten vergeefs getracht een ticket aan de trein organisatie te onttrekken. Lukte niet; ik werd - u lezer kent misschien mijn geduldig karakter - des duivels, maar Roos bleef gelukkig rustig. De bus organisatie bleek soepeler te voorzien in een reisbiljet en zo kwamen we op plaats van bestemming.
Eerst nogmaals koffie en vervolgens fruit ingekocht voor de vezelvoorziening. Roos had een wandeling bedacht en die hebben we met prachtig weer mogen volbrengen; mooi landschap; lekker weer en rust alom; wat een verschil met die vieze, drukke stad.

Heerlijk wandelen in het buitengebied

17 km gelopen en toen terug naar Florence. In een etalage zag ik een jas die ik best wilde hebben. Roos hielp me de brug over en droeg er zorg voor dat ik ook de juiste jas kocht. Heel tevreden naar het hotel. Roos wilde nog ergens een Bugatti broek kopen; werd uiteindelijk een ander merk maar paste haar perfect. En als fantastische afsluiting konden we nog terecht bij restaurant Cinghiale bianco, en daar hebben we toch als afsluiting van onze dagen in Florence lekker zitten nassen. We dronken er een hele fles Sangiovese wijn bij. Wat een fijne dag was dit al met al.

Niet wit, maar wel een zwijn. Je kunt een wens doen bij dit
grappige beeld van het zwijn van Florence. Moet je een munt in
zijn bek doen en wanneer die door de tralies valt dan zal je wens
in vervulling gaan?!