22 oktober 2017

Eliogabalo, de opera

Beeld uit de opera; de keizer in een bad met bladgoud
Foto van Opera & Ballet geplukt
Heliogabalus, een uiterst merkwaardige keizer van het Romeinse rijk; op 14-15 jarige leeftijd tot keizer geroepen; een snotneus die slechts bekend is vanwege zijn extreem gedrag, geen wonder als je op die leeftijd de absolute macht verkrijgt?!
Mijn eerste kennismaking met dit maffe verschijnsel was in een boek van Couperus; destijds ben ik er niet doorheen gekomen vanwege de schrijfstijl van Couperus; zodanig geëxalteerd dat ik het niet meer kon verdragen; misschien nog eens proberen.
En dan nu de opera; in het blad dat ik mocht ontvangen van Opera&Ballet stond deze opera aangekondigd. We hadden deze niet toegevoegd aan ons abonnement van dit jaar en ik stelde Roos voor om naar de zondag matinée te gaan. En dat was vanmiddag.
Een raar verhaal, maar prachtige muziek van Cavalli, een leerling van Monteverdi. Het begon met een opkomst van de keizer in prachtig paars kostuum met hoog hoofdversiersel; in doodse stilte beklom hij vanuit de orkestbak via een statige trap het toneel. De dirigent stond klaar, maar de keizer gaf met een flink gebaar aan dat de muziek moest beginnen. En die was van het niveau van Monteverdi; ik kreeg kippenvel zo indringend was die muziek en de enscenering mocht er ook zijn; verlichting en kostumering; fantastisch. En dat zou de hele opera zo blijven.
Het verhaal was niet meer dan een complexe liefdeloze intrige van een wellustige jongeling met almacht. Het verhaal deed er voor mij niet zo veel toe; het geheel was prachtig om te zien en te horen. Wat ben ik blij dat ik deze muzikale kunstvorm heb mogen ontdekken!

Geen opmerkingen: