Van Goor naar Markelo

Een fraai buiten

De NS-wandeling van afgelopen zondag was ons zo goed bevallen dat we vandaag een andere hebben gelopen: van Goor naar Markelo, een beetje uit de buurt, dat wel maar Roos verzekerde mij dat de wandeling "slechts" 17 kilometer bedroeg. Mijn informatie luidde anders, n.l. 20 kilometer en dat bleek achteraf juist te zijn. Zenuwpees als ik altijd ben vreesde ik dat we het nooit konden halen om dan weer voor vier uur in te checken in Holten, waar de bus van Markelo ons weer op de trein zou helpen, maar Roos, optimistisch als altijd had gelijk en het zou een schitterende wandeling worden die ons door het besneeuwde Twentse landschap voerde.
Het plaatsje Goor lag onder de sneeuw; landelijk, parkachtig landschap, het pad leidde ons over het Twents kanaal en via het erf van een boerderij door een prachtig landgoed met honderden jaren oude eiken, begroeid met klimop, verstild door de sneeuw.

Van Gogh bomen met takken als vingers

Verderop van die kale bomen met "wanhopige" takkenvingers naar de hemel smekend (hoe dichterlijk?!), lijdzaam rustig wachtende paarden in de vrieskou; het was prachtig allemaal.
Via het plaatsje Diepenheim waar ik jaren geleden bij de (zelfslachtende) slager was geweest in het kader van een Slowfood onderzoek naar de zelfslachtende slagers in NL. Ook nu gingen we bij deze slager langs en kochten er bloedworst, droge worst, naegelholt en paté. Daarna weer snel verder want ik wilde de bus halen. Langs, wat genoemd wordt: "de Schipbeek", een helaas sterk gekanaliseerde beek waarin veel water stroomde maar die wel een zeer ondiep kanaal leek. Een kaarsrecht, saai stuk, maar dan de berg van Markelo en het leuke dorp; een echte beloning en we haalden de (voor)laatste bus voor de trein van 16.00 uur makkelijk. Had ik me voor niks zo lopen opwinden har har.