17 februari 2015

Dat is toch voor vrouwen?!

Met Roos had ik afgesproken om mee te gaan naar de les Pilates op de sportschool, Sportcity. Die groepslessen waar onder leiding van een deskundige instructeur wordt getraind worden vrijwel dagelijks gegeven; Pilates is één van de verschillende soorten groepslessen. Merkwaardig genoeg maken vooral vrouwen hiervan gebruik en slechts sporadisch mannen. Naar die trend heb ik ook slechts enkele keren deel genomen aan de Pilates lessen. Maar vandaag was het weer zo ver en heb ik mee gedaan.
De instructrice op de dinsdagmorgen is Debbie, een goedlachse vriendelijke jonge vrouw en zeer deskundig en zelf bijzonder goed getraind. Ze doet de oefeningen altijd zelf mee maar praat dan voortdurend, moedigt aan, geeft aanwijzingen en houdt de stemming er in.
Ik deed ontzettend mijn best, maar kon het echt niet allemaal volhouden; sommige oefeningen kreeg ik zelfs nauwelijks of niet voor elkaar vanwege de complexiteit; met de aanwijzingen van Debbie die zij vriendelijk aan de deelnemers gaf ging het prima. Maar het viel me helemaal niet mee; zwaar, inspannend, ik zweette als de bekende otter.
Tot mijn opluchting ging de tijd sneller dan ik dacht en was het afgelopen; ik kon niet meer, was de hele dag ontzettend moe.
's-Avonds nog bridgen met Roos als partner in de club. Tot onze verrassing waren we in de hoogste lijn ingedeeld. We haalden iets meer dan 47 procent, helemaal niet slecht dus. Maar ik was uitgeput na afloop en heb de uitslag niet afgewacht.
Toen ik de volgende dag mijn buurman sprak en zei dat ik Pilates deed, maakte hij de opmerking: "Dat is toch voor vrouwen?!". Ik adviseerde hem om het ook maar eens te proberen. Ik had de volgende dag behoorlijk spierpijn maar besloot om opnieuw deel te nemen.

Geen opmerkingen: