Naar de late Rembrandt en Piet de Leeuw

Lucretia van Rembrandt van Rijn
Foto genomen door Roos

Roos was afgelopen maandag al naar deze tentoonstelling geweest toen ik mijn wandeling in het IJsselland aan het maken was. Zij was er zeer over te spreken en had uitgebreid foto's gemaakt van diverse schilderijen. Nu had ik in kranten al verschillende schilderijen afgebeeld gezien waaronder enkele waarvan ik zelfs nog nooit een afbeelding had gezien. De Lucretia met het bebloede gewaad had mij zelfs van de krantenfoto's zo getroffen; dat schilderij moest ik absoluut zien!
Via Indernet had Roos voor mij een timeslot besteld voor 15-17 uur; met de museumjaarkaart had je verder geen kosten dan de toeslag voor deze tentoonstelling van 7,50 euro, voorwaar een koopje.
Het was echt een museumdag vandaag; het regende de hele dag. Was ik aanvankelijk van plan om er een dag Amsterdam van te maken daar ben ik uiteindelijk vrij laat van huis gegaan en heb ik vanaf het centraal station via de Nieuwe Zijds, de Leidsestraat en de Spiegelgracht de wandeling naar het Rijks gemaakt. Onderweg werd ik nog aangesproken door een paar toeristen of ik een niet verstaanbare straat wist; eerst verstond ik iets als de Agamemnonstraat. "Can you pronounce it better, please", vroeg ik en toen kon ik er "Haarlemmerstraat" van maken. Vervolgens ben ik aan de dood ontsnapt toen er langs een zeer smal trottoir een knots van een vrachtwagen aan kwam denderen terwijl er aan de andere kant van het trottoir een dronken Engelsman naderde. Willem Pijbes woorden over de rotzooi op straat werd geïllustreerd door de opeenhoping van vuilnis, waaronder een stapel oude matrassen en kapot meubilair. Samen met het regenachtige weer maakte de stad inderdaad een volstrekt verloederde indruk.
Bij het museum aangekomen zag ik twee indrukwekkende rijen van mensen die het museum in wilden gaan; de snelheid van de rij werd bepaald door de doorstroomsnelheid van de draaideur; viel dus nogal mee. Na een kwartiertje was ik binnen en kon ik aansluiten in de rij voor de garderobe. Vervolgens in de rij om het museum binnen te kunnen komen. Ik was te vroeg zodat ik eerst naar de vaste collectie kon gaan met mijn museum jaarkaart. Maar om 15.00 uur precies ging ik naar de Late Rembrandt. Geen rij maar volle zalen met de imposante werken van onze grote schilder uit de zeventiende eeuw. Zonder al te veel moeite kon je toch alle schilderijen goed bekijken. Als getraind museumbezoeker ben ik goed aan mijn trekken gekomen. Maar bij de laatste zaal kreeg ik toch het unheimische gevoel dat ik "Lucretia" had gemist en inderdaad. Ik moest weer helemaal terug; ik had kennelijk een zaal overgeslagen waar ze hing. Met grote bewondering heb ik vrij langdurig van dit werk kunnen genieten.
Het is een schitterende tentoonstelling die ik echt iedereen moet adviseren om te gaan bezoeken. Tegen mijn gewoonte in heb ik de catalogus aangeschaft met name om ook de etsen te bekijken; die heb ik bij mijn bezoek overgeslagen; waren er gewoon te veel om de juiste aandacht te kunnen geven; doe ik thuis wel.
Roos was in de Hermitage; we hadden afgesproken om tegen zessen bij Piet de Leeuw te gaan eten, en niet gewoon een hapje eten maar de daar nog geserveerde zeetong van 550 gram te verstouwen. Hij was inderdaad wat ik ervan verwachtte; 550 gram ongetwijfeld en perfect klaargemaakt in de boter gebakken. Maar ik kreeg 'm nauwelijks op; misschien had ik geen paling op toast vooraf moeten nemen. Roos kreeg er zelfs nar afloop nog een crême brulée in?! Voor mij was e.e.a. eigenlijk wat te veul.
Na Nieuw Milligen wordt dit een eetplekje om naar terug te gaan.