Een leuke afwisselende dag vandaag; eerst naar zwangere dochter Arja, zwaar beladen met allerlei biologische etenswaren uit mijn vriezer. Ik had mijn rugzak volgestouwd met pronkers uit de moestuin van Theo, vlees en gehakt van boerderij Boom en Bosch, kaas en boter eveneens van genoemde zuivelboerderij. Voor Evi een speelgoedbeertje dat ik zodanig in de rugzak had gestopt dat het koppie er precies bovenuit stak als ik de klep open deed. "Dag opa", werd ik begroet; ze begint alweer zo goed te praten; wat gaat dat toch snel allemaal.
Gezellig voorgelezen aan Evi en een oppaskindje van de zelfde leeftijd en natuurlijk met dochterlief zitten kletsen over de kleinkinderen en wat er zoal verder de revue passeerde.
s-Avonds gingen Roos en ik naar Nationale Opera Ballet, oftewel de Stopera; het ballet van Balanchine met de naam "Jewels" werd gedanst door de leden van het Nationale Ballet. De vooraankondiging had mij nieuwsgierig gemaakt; ik had op Youtube gekeken en daar was een complete uitvoering van het ballet en die vond ik meer dan prachtig, dus had ik Roos voorgesteld om naar deze uitvoering te gaan. En dat is ons niks tegen gevallen.
Roos had haar kleine Swarovski kijker meegenomen; bij de aankoop had "Jan" gezegd dat deze kijker uitermate geschikt was als toneelkijker en dat bleek helemaal het geval te zijn. De zaal van de Stopera is zo groot en je zit daarom zo ver van het toneel dat de fijne détails van een uitvoering je ontgaan; de gezichtsuitdrukking, de kleine bewegingen, het ontgaat je allemaal. Maar nu met de Swarovski, die we beurtelings hanteerden zag je ieder détail; het had een forse meerwaarde, maar we realiseerden ons evenzeer dat deze enorme zalen ook enorme nadelen hebben; ze zijn feitelijk te groot. We hebben dat heel duidelijk gemerkt bij het festival voor oude muziek in Muziekgebouw Vredenburg afgelopen zomer en dan nu weer. Daarentegen hebben we in de opera van Koblenz ervaren hoe het ook anders kan in een intieme, daarvoor uitermate geschikte ambiance uit de tijd dat dit soort opvoeringen bedacht en genoten werden.
Gezellig voorgelezen aan Evi en een oppaskindje van de zelfde leeftijd en natuurlijk met dochterlief zitten kletsen over de kleinkinderen en wat er zoal verder de revue passeerde.
s-Avonds gingen Roos en ik naar Nationale Opera Ballet, oftewel de Stopera; het ballet van Balanchine met de naam "Jewels" werd gedanst door de leden van het Nationale Ballet. De vooraankondiging had mij nieuwsgierig gemaakt; ik had op Youtube gekeken en daar was een complete uitvoering van het ballet en die vond ik meer dan prachtig, dus had ik Roos voorgesteld om naar deze uitvoering te gaan. En dat is ons niks tegen gevallen.
Roos had haar kleine Swarovski kijker meegenomen; bij de aankoop had "Jan" gezegd dat deze kijker uitermate geschikt was als toneelkijker en dat bleek helemaal het geval te zijn. De zaal van de Stopera is zo groot en je zit daarom zo ver van het toneel dat de fijne détails van een uitvoering je ontgaan; de gezichtsuitdrukking, de kleine bewegingen, het ontgaat je allemaal. Maar nu met de Swarovski, die we beurtelings hanteerden zag je ieder détail; het had een forse meerwaarde, maar we realiseerden ons evenzeer dat deze enorme zalen ook enorme nadelen hebben; ze zijn feitelijk te groot. We hebben dat heel duidelijk gemerkt bij het festival voor oude muziek in Muziekgebouw Vredenburg afgelopen zomer en dan nu weer. Daarentegen hebben we in de opera van Koblenz ervaren hoe het ook anders kan in een intieme, daarvoor uitermate geschikte ambiance uit de tijd dat dit soort opvoeringen bedacht en genoten werden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten