Vorige week hadden Roos en ik onze jagervriend Jan bezocht om onze vriezers weer eens lekker te gaan vullen met natuurvlees: hert, gans en worstjes van wild zwijn, wat wil je nog meer als smulpaap. Maar dom genoeg had ik vergeten om de speciaal daarvoor in huis gehaalde verse kwark die ik bij een vorig bezoek had beloofd mee te zullen nemen, in m'n rugzak te stoppen. Daar kwam ik tot mijn grote woede (op mezelf uiteraard) achter toen we al aan de wandel waren. En die omissie heb ik vandaag goed gemaakt. Dus opnieuw om 6.30 uur de trein naar Zwolle, door naar Zutphen en dan de stoptrein naar Klarenbeek.
Het was prachtig weer en ik zette er stevig de pas in. Onderweg een onwaarschijnlijke hoeveelheid ganzen gezien en vooral gehoord en bij een boomgaard honderden kramsvogels.
Vlakbij de jager is een aardappelboer waar roos en ik vorige week even aan waren gewipt om te vernemen dat hij ook aan particulieren kleinere hoeveelheden dan 10 kg verkocht en dat hij verschillende soorten aardappels had; de parel aardappel; we hadden er nooit van gehoord. Maar vandaag had ik natuurlijk alle gelegenheid om aardappels mee te nemen want wild hadden we al ingeslagen. Dus opnieuw ging ik langs en vroeg of ik 2 kilogram kon afnemen; dat kon. Op een weegschaal die slechts geschikt was om in tientallen kilo's af te wegen werd mijn portie afgemeten. Ik voelde me wat zot tussen die bergen aardappels met zo'n kleine hoeveelheid, maar de boer noemde het oude spreekwoord over wie het kleine niet eert. Leuk! Toen ik de aardappels thuis nauwkeurig woog bleek hij mij bijna 3 kg te hebben gegeven van overigens verrukkelijke aardappels, met recht "parels" genoemd.
Gezellig koffie gedronken bij de jager; ze waren gelukkig thuis. Jan zei nog dat ik "die twee bakjes" best de volgende keer mee had kunnen nemen. Maar belofte maakt schuld vond ik en daar was hij het wel mee eens.
Het was prachtig weer en ik zette er stevig de pas in. Onderweg een onwaarschijnlijke hoeveelheid ganzen gezien en vooral gehoord en bij een boomgaard honderden kramsvogels.
Vlakbij de jager is een aardappelboer waar roos en ik vorige week even aan waren gewipt om te vernemen dat hij ook aan particulieren kleinere hoeveelheden dan 10 kg verkocht en dat hij verschillende soorten aardappels had; de parel aardappel; we hadden er nooit van gehoord. Maar vandaag had ik natuurlijk alle gelegenheid om aardappels mee te nemen want wild hadden we al ingeslagen. Dus opnieuw ging ik langs en vroeg of ik 2 kilogram kon afnemen; dat kon. Op een weegschaal die slechts geschikt was om in tientallen kilo's af te wegen werd mijn portie afgemeten. Ik voelde me wat zot tussen die bergen aardappels met zo'n kleine hoeveelheid, maar de boer noemde het oude spreekwoord over wie het kleine niet eert. Leuk! Toen ik de aardappels thuis nauwkeurig woog bleek hij mij bijna 3 kg te hebben gegeven van overigens verrukkelijke aardappels, met recht "parels" genoemd.
Gezellig koffie gedronken bij de jager; ze waren gelukkig thuis. Jan zei nog dat ik "die twee bakjes" best de volgende keer mee had kunnen nemen. Maar belofte maakt schuld vond ik en daar was hij het wel mee eens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten