Cultuur is veel meer dan collectief kunnen genieten van kunstuitingen als fraaie voortbrengselen van mensen. Het vormt de basis van het collectief gedrag, op grond van gezamenlijke kennis. Scruton is de eerste filosoof die ik redelijk goed kan doorgronden, althans de bewoordingen waarin hij schrijft zijn mede dankzij de vertaling goed te begrijpen. In zijn boekje “Waarom cultuur belangrijk is”, breekt hij op bijna hartstochtelijke wijze een lans voor het nog zo veel mogelijk in stand houden van collectieve kennis. Het spreekt mij heel erg aan omdat ik enerzijds het hebben van veel kennis zo’n aangename zaak vind maar anderzijds omdat ik net als Scruton nogal conservatief ben en de buitengewoon oppervlakkige TV-cultuur verafschuw.
Bij het lezen van de boeken van Patrick Leigh Fermor was ik ook zo gefrappeerd door de enorme kennis die avonturier/schrijver had en waarmee hij op zo’n erudiete wijze over het landschap zweefde, alles beschouwend tegen zijn persoonlijk canon van culturele kennis.
Zoals hij ergens beschrijft dat hij, tijdens zijn bekende huzarenstukje waarbij hij (op Kreta) een Duitse generaal gevangen heeft genomen met deze man een innig cultureel contact had als deze laatste bij de vreselijke tocht door het weerbarstige landschap een strofe van de klassieken reciteert, vind ik een groots teken van gezamenlijke cultuur.
Ik begin langzaam te begrijpen wat Scruton bedoelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten