Bloemkoolsoep

Theo, terecht trots bij één van zijn bloemkolen

Het groeiseizoen in Theo's tuin is volop bezig; de spinazie en de raapsteeltjes zijn alweer achter de rug, de postelein is voor de tweede keer ingezaaid, maar de sla, de worteltjes en vooral de bloemkolen staan er prachtig en oogstbaar bij. Bloemkool; ik ben er dol op maar het was lang geleden dat ik het had gegeten. Maar twee weken geleden had Theo een prachtige bloemkool voor me staan en hij was verrukkelijk; het kookvocht heb ik lauw opgeslobberd en was heel lekker; Hugo heeft een keer meegegeten, maar dat was niet zo'n succes omdat ik kaassaus had gemaakt met scherpe blauwschimmelkaas en dat lustte hij niet. Na mijn terugkeer van de gecombineerde Lissabon/Eifel tour stond er een enorme bloemkool voor me klaar, zo groot dat ik er wel vijf keer van kon eten. Dus een eerste keer met draadjesvlees en jus (en natuurlijk Opperdoesjes), tweede keer met een béchamel-kaassaus. Van die saus had ik zoveel over dat ik hem met het kookvocht heb verdund tot een gebonden soepje, nog een keer bloemkool in gekookt, aardappelvocht na het koken toegevoegd, nog wat extra bloemkool erdoorheen gepureerd, opscheppen, beetje room en smullen maar. Misschien is het verbeelding, maar de puurheid van de bloemkool legde de basis voor de heerlijke soep; verrukkelijk; noopte mij tot het onmiddellijk formuleren van dit Bloggie.