Calamares bakken

Het geheim van de kok werd mij onthuld

In Sougia gingen we een keer eten in een visrestaurant. Roos wilde een schotel met een keur aan wat kleinere vissen; ik had liever een grote vis. De restauranthouder, die naar later bleek een vakgenoot van me was, was nu visser/restauranthouder (wat een wisselende carrière?!). Hij verzekerde ons dat de vissen van vandaag waren en vannacht nog zwommen. Nou dat mocht dan wel waar zijn, ik vond het spaarzame vlees tussen de eindeloze gratenrij bijzonder lekker, maar moeizaam bereikbaar; niks voor mij. Bovendien was de vis niet gebakken in de roomboter maar op houtskool geroosterd; niet mijn goesting.
Maar .............. op het menu stond ook calamaria, gebakken in de olijfolie. Dus de volgende dag bij de lunch, ik hoef niet aan te vullen. En die was weer ouderwets lekker en opgediend zoals het hoort: een bord gebakken calamaria (Grieks voor calamares), een halve citroen, wat sneden brood en dat was het. Het aanbaksel was zo lekker dat ik het tot de laatste kruimel heb opgegeten. Zo smaakte het 35 jaar geleden ook toen ik dit voor het eerst op Kos met Lien at.
Ik wilde er de volgende dag weer eten en zo geschiedde. Ik vroeg of ik in de keuken mocht kijken om te leren hoe het gedaan werd. En daar werd ik zelfs ingewijd in het keukengeheim!
Calamares in stukken snijden,
zout eroverheen en .... het keukengeheim, wat suiker
in een zak met bloem schudden tot alles bedekt is met bloem
In een koekenpan met ruim olijfolie op behoorlijk hoog vuur bakken en om en om draaien. De aandacht die de kokkin gaf was niet voor niets want ik weet uit ervaring dat het snel te lang is en dan wordt de calamares als een binnenband van de fiets. Het was weer heerlijk.
Het enige dat ik misschien anders zou doen is het meebakken van een paar tenen ongeschilde knof. Nou ja, eerst maar eens het originele recept volgen (of terug naar Sougia, ik weet wel wat ik leuker vind har har).