Monument voor generaal Christiaan de Wet |
Pas over negenen gingen we op weg; We waren bang dat de Boer 'n kinkel in Hoenderloo nog niet open zou zijn. Maar dat was wel degelijk het geval en we namen chocolademelk met appeltaart. Daarna op weg naar het park. Het begon heel licht te regenen: "zullen we anders eerst naar het Kröller Müller" gaan?" vroeg ik nog. Ab vond het zonde van de tijd en toen bleek dat je daarvoor ook nog eens extra moest betalen besloten we om de natuur te gaan bekijken en dat is me natuurlijk niks tegen gevallen. Een "witte fiets" vergrootte de bereikbaarheid van de gebieden waarvan Ab wist dat ze de moeite waard waren. We gingen naar het gebied waar "de brand" was geweest. Eerst dacht ik dat het een landbouwgebied was waar we heen reden; het pijpestrootje had van de gelegenheid gebruik gemaakt om uitbundig in blad te schieten; het effect van de brand was gewoon teniet gedaan.
In de grote poelen die gevoed worden vanuit (schone!) kwel waren tal van libelles actief; we hoorden het merkwaardig geluid van de watersnip, ook wel hemelgeit genoemd vanwege het mekkerend geluid dat hij overigens niet met zijn ademhaling maakt, maar met zijn staart. En inderdaad je zag dat hij zijn staart spreidde en de vleugels stil hield en dan hoorde je het typische geluid van deze vogel. Even verderop een koekoek; zie je toch maar zelden; rare vogel met z'n opgeheven snavel; net zo vreemd als de geep onder de vissen, is de koekoek onder de vogels. En we zagen nog een op insecten jagende boomvalk. Voor mij weer scoren op m'n waarnemingslijstje.
Vervolgens gingen we de monumenten van het park af; het monument voor generaal de Christiaan Rudolf de Wet, aanvoerder van "de boeren" tijdens de boerenoorlog. Een boek daarover ligt klaar om te lezen; Ab had het al gelezen, hij weet veel over oorlogen en leest er graag over. Het St Hubertusslot; viel me een beetje tegen; had het veertig jaar geleden voor het laatst gezien en was er toen nogal van onder de indruk; nu vond ik het eigenlijk maar een beetje tegenvallen; het raadhuisje van Usquert, ook een creatie van Berlage vond ik eigenlijk veel aardiger.
Aardbeitjes uit de moestuin van Theo |
Hertenragout en aardbeien toe schotelde ik Ab voor. Afsluiting van een ontzettend gezellige dag. Ik gaf Ab mijn dikke boek over WO I mee; hoef ik niet terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten