Het brilletje van Tsjechov

Afgelopen zaterdag maakten Roos en ik na het avondeten nog een ommetje naar het kerkje van Loutro. Daar zat op een bankje, in de laatste directe zonnestralen een wat oudere, naar later bleek bijzonder spraakzame maar toch interessante Belgische meneer. We raakten direct in een gesprek verwikkeld; tot onze verbazing luisterde hij zelfs en was er sprake van een echt gesprek!, maak je niet vaak meer mee; de meeste mensen vergeten dat we niet voor niets 2 oren om te luisteren, maar slechts 1 mond om mee te praten hebben. We spraken over de Belgische situatie van Vlamingen en Walen; hij had niets met de Franstalige politici, met de Vlaamse ook niet zo geloof ik.
Hij adviseerde ons met klem om ook eens naar het eilandje Gavdos te gaan; hij had daar voor de gelegenheid zelf een website over gemaakt.
We kwamen ook over literatuur te spreken; hij noemde enkele namen van schrijvers die door Roos ijverig werden genoteerd; wij houden wel van een gefundeerd leesadvies. Een grappige titel van een boek was: "het brilletje van Tsjechov", naam van de auteur klinkt nogal Belgisch, Michel Krielaars, maar het betreft een voormalig correspondent van de NRC aldus onze Vlaamse vriend.
Wie schetst mijn verbazing toen ik na thuiskomst bij het doorbladeren van het in twee weken in mijn brievenbus belande papierwerk in één van onze huis aan huis bladen een berichtje las dat Michel Krielaars vanavond een lezing zou houden in de boekhandel op de Hessenweg, alhier. En daar ben ik natuurlijk naar toe gegaan.
Een qua vorm en inhoud heel bijzondere lezing; leek wel een toneelstuk waarin Michel de onwaarschijnlijke gebeurtenissen in Rusland illustreerde adhv zijn ervaringen zoals in het boek zijn verwoord met als tussenspel Russische liederen die door zijn met een prachtige heldere sopraanstem begiftigde echtgenote ten gehore werden gebracht onder begeleiding van een gevoelig spelende accordeonist.
Na afloop nog een glaasje en nog wat nagepraat met toevallig aanwezige oude kennissen.