Mijn goede vader

Dia uit de zeventiger jaren; vader aan de riemen van
het visbootje. Twiskebrug op de achtergrond

Deze dag is het precies 10 jaar geleden dat mijn vader zijn laatste verjaardag vierde; er waren die avond veel mensen en vader liep druk rond om iedereen van een drankje te voorzien. Ik heb hem zoveel mogelijk geholpen, want hij had inmiddels de gezegende leeftijd van 81 jaar bereikt.
Vandaag waren Roos en ik heel toevallig in Noord Holland; we hebben een wandeling gemaakt door Westfriesland, van Obdam naar Schermerhorn via het Noordhollandpad. Met de trein kwamen we langs het Oostzanerveld en langs het plekje waar vader en ik zo in de zeventiger jaren vaak gingen "vissen"; we zaten meer te praten dan dat we werkelijk probeerden om vissen te vangen; we genoten van de omgeving. Ik moet daar altijd aan denken als ik met de trein dat plekje passeer, maar deze dag wel heel speciaal vanwege zijn verjaardag. Een aantal jaren geleden heb ik daar op het visplekje een houtsplinter uit een meerpaal gepeuterd en die later bij hem in het graf gelegd; een gebeurtenis die ik helemaal had vergeten en die vanmorgen bij het opruimen van files bij het lezen van een oud dagboek weer voor me ging leven. Bestaat toeval?
Onlangs realiseerde ik mij hoeveel vader ook inhoudelijk voor mij heeft betekend. Altijd zat hij in zijn NRC te lezen en daaruit haalde hij essentialia die hij aan mij doorgaf en die mij in enkele gevallen behoorlijk sterk hebben beïnvloed; ik zal daar later nog op terug komen in deze Weblog.
Ook mijn broer Jan en zijn gezin hebben vandaag stil gestaan bij zijn verjaardag; ik kreeg een e-mailtje met een foto van het graf waar vader en moeder de eeuwigheid delen. Broer merkte ook op dat wij nu aan de beurt zijn; tja, dat realiseer ik mij opperbest zoals de trouwe lezers van deze Blog ongetwijfeld weten. Carpe diem is dan ook mijn motto.