Een lange reis, maar wel mooi

Hotel "Zum Jaegerhof", van de familie Hilger.
Daar gaan we de volgende keer naar toe

Die Eifel gefält uns sehr gut, oftewel, we zijn wel een beetje gek op de Eifel als wandelgebied. Daarom gingen we ook dit weekend weer op weg. Ons plan was om eens een heel nieuw gebied te gaan exploreren en wel de omgeving van Einruhr. De eerste dag hadden we gepland om via het Hoge Veen naar Simmerath te wandelen, van Konzen Bahnhof af dus en dan zondagmorgen vroeg de bus nemen naar Einruhr vanuit Simmerath bushof en dan terug lopen naar Simmerath. Maar het zou anders verlopen.
We waren niet zo gek vroeg van huis gegaan en hadden de boemel van 8.12 uur naar Utrecht. We waren pas om 11.30 in Aachen Hbf en zagen tot onze schrik dat de eerste bus naar Konzen pas om 13.30 zou vertrekken van die halte. Roos kwam op het goede idee om dan maar naar Aachen Bushof te lopen en te kijken of daar wel een bus ging. En ja hoor, om 12.15 ging bus 68 (een boemeltje) naar Simmerath, Rurberg en Einruhr. We besloten om de plannen om te gooien en gingen mee tot Einruhr.
Na Simmerath ging de bus door gebied dat wij niet kenden; het dal van de Ruhr, een behoorlijk bergachtig stuk Eifel. Ook kwamen we door Rurberg en daar zagen we een hotel dat direct ons hart heeft gestolen: Hotel Hilger, oftewel "Zum Jaegerhof". Daar gaan we een volgende keer naar toe zo hebben we al besloten.

Roos zorgt voor de juiste route

We waren uiteindelijk pas om een uur of twee in Einruhr, dus al 6 uur onderweg. Eerst maar koffie met een stuk Pflaumenkuche en Sahne. En vervolgens de wandelschoenen de vrije loop gegeven; Roos had een eigen route bedacht en dat viel niks tegen; door het Ruhrtal omhoog en omhoog langs de "6" en verder langs de "7", het bleek onderdeel te zijn van een rondwandeling vanuit Rurberg en Einruhr. Bij Kesternich weken we er van af en gingen verder op de GPS, die ons keurig geleidde naar Hotel zur Post, waar een eenvoudige maar overvloedig maal op ons wachtte, geserveerd door onze vriend Friedhelm Braun, ook een wandelaar. Hij vertelde ons dat hij in het Noorden van Spanje bij het aflopen van "El Camino", oftewel de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela (door vriend Dick altijd oneerbiedig, de composthoop genoemd) nogal kou had geleden; veel regen en koude wind.
Nou wij niet, we waren wel moe maar hadden fijn gewandeld door aangenaam nazomerweer. We lagen er vroeg in en sliepen als de bekende rozen.
PS Een les uit deze ongeplande wandelreis is toch wel dat we beter even van tevoren zorgvuldig moeten bepalen hoe we aan willen reizen; Internet geeft die informatie heel eenvoudig via de site van de Deutsche Bundesbahn: www.db.de .