Na al dat wandelen en zonnebaden van de laatste weken had ik weer een onbedaarlijke lust om een goed boek te lezen. Dan vraag ik Huib meestal of hij wat weet; en ja hoor, het boek "Eiland onder de zee", van de hand van Isabel Allende bleek weer eens zo'n verdraaid goed leesadvies van mijn ouwe makker.
Ik heb het vrijwel in één ruk uitgelezen. Het handelt over de tijd van de slavernij op het eiland Haïti, toen onder frans beheer in de tijd rond de zeventiende en achttiende eeuw. Het boek handelt op bijzonder indringende wijze over het lot van slaven, kleurlingen in een indringend verhaal dat tevens is doorspekt met de gevolgen van de politiek, met name de franse revolutie en de daarop volgende napoleontische tijd. De gruwelijkheden van de slavernij op het amerikaanse continent worden door Allende nogal schril beschreven; de wreedheden, de onverschilligheid waarmee met slaven wordt omgesprongen alsof het werktuigen zijn die je koopt en afschrijft; het lot van de slavinnen die op zeer jonge leeftijd vaak al aan de willekeur van "de meesters" zijn overgeleverd. Weinig verheffend allemaal.
Het tweede deel van het boek is ook treurig maar dan vervalt Isabel in het van haar maar ook andere zui-amerikaanse schrijvers zoals Gabriel Garcia Marquez zo bekende hilarisch aandoende familie-complexiteiten en zotte figuren zoals een vrouw met een baard. Doet overigens niets af aan de kwaliteit van het boek dat ik van harte kan aanbevelen. Ongeveer 400 pagina's leesplezier.
Ik heb het vrijwel in één ruk uitgelezen. Het handelt over de tijd van de slavernij op het eiland Haïti, toen onder frans beheer in de tijd rond de zeventiende en achttiende eeuw. Het boek handelt op bijzonder indringende wijze over het lot van slaven, kleurlingen in een indringend verhaal dat tevens is doorspekt met de gevolgen van de politiek, met name de franse revolutie en de daarop volgende napoleontische tijd. De gruwelijkheden van de slavernij op het amerikaanse continent worden door Allende nogal schril beschreven; de wreedheden, de onverschilligheid waarmee met slaven wordt omgesprongen alsof het werktuigen zijn die je koopt en afschrijft; het lot van de slavinnen die op zeer jonge leeftijd vaak al aan de willekeur van "de meesters" zijn overgeleverd. Weinig verheffend allemaal.
Het tweede deel van het boek is ook treurig maar dan vervalt Isabel in het van haar maar ook andere zui-amerikaanse schrijvers zoals Gabriel Garcia Marquez zo bekende hilarisch aandoende familie-complexiteiten en zotte figuren zoals een vrouw met een baard. Doet overigens niets af aan de kwaliteit van het boek dat ik van harte kan aanbevelen. Ongeveer 400 pagina's leesplezier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten