Moederliefde

Bij ons verblijf op Rhodos bij Roseberry Studios hoorde ook een kattenfamilie; een moederpoes met een drietal, sprekend op haar gelijkende poesjes. Zij speelden zo tegen het eind van de middag in de tuin waarop wij uitkeken vanuit het balkon van het apartement. Eigenlijk heb ik het niet zo op katten en had ik ook nooit zo op hun gedrag gelet, maar hier kon je niet omheen kijken.
Op een avond hoorde ik een geluid dat geleek op dat van een krolse kat; een wat klaaglijk, doordringend geluid. Het was de moederpoes; als bij toverslag kwamen de drie jonge poesjes aangesneld; zij waren duidelijk door moeders op appèl geroepen en niet voor niets.

Een cicade om mee te oefenen als prooi

Zij had namelijk een dikke cicade gevangen; deze leefde nog maar kon niet meer vliegen. Ze liet hem vallen voor de jongen, zodat die konden oefenen in het doden en verschalken van deze prooi. Terwijl een van de drie dit deed, keken de andere toe; ze lieten elkaar overigens met rust om dit te leren.
Het was mij al eens opgevallen dat moederpoes haar staart krachtig heen en weer zwiepte, met als doel de jongen te leren een prooi te bespringen. Dat speels aandoende gedrag is overbekend van poezen, jong en oud; zwiep je een balletje aan een touwtje heen en weer dan is het onweerstaanbaar voor een poes om telkens weer een poging te doen deze te pakken te krijgen. Een aandoenlijk gezicht. Als de jongen er genoeg van kregen dan stopte moeder ook met het zwiepen van haar staart.
Een andere keer zag ik dat ze de jongen met het bekende krolse geluid bij zich riep en vervolgens ging schoon likken.
Een andere avond, het was al schemering vloog een cicade met veel kabaal ons balkon op; de poes zat voor het balkon en hield het insect nauwlettend in de gaten. Ik heb de cicade voor haar gevangen en aangeboden; met smaak savoureerde zij haar krakend diner.