Ladiko beach en Anthony Quinn

Faliraki heeft een fraai zandstrand, maar in de buurt zijn nog meer strandjes. Die kun je met een bootje vanuit Faliraki bezoeken. Maar, Roos zou Roos niet zijn als ze niet had uitgezocht dat die strandjes dichtbij waren en dat je er waarschijnlijk ook heel goed te voet zou kunnen komen. Dat was inderdaad het geval, zij het dat we over de geasfalteerde weg moesten en niet over de rots zoals we graag hadden gewild. Het eerst gevonden strand was voor nudisten. Dat zouden we de laatste dag maar eens uitproberen, maar nu verder naar Ladiko en Anthony Quinn Beach.

Een kort stukje wandelpad op Rhodos. Nam iemand zich maar de moeite om dit soort paden te restaureren voor (buitenlandse) wandelaars! Deze oude paden moeten nog overal zijn in Griekenland. Maar de meeste Grieken lopen zelf niet graag.

Wel vonden we ergens een zijpaadje dat in vroeger tijden wel eens een doorgaand wandelpad zou kunnen zijn geweest. Nu werd de eerste vijftig meter vooral gebruikt als damesplasplaats gezien het aantal verfrommelde zakdoekjes dat in de bosjes lag. Maar wij hebben de overhangende takken getrotseerd en konden het pad zeker 250 meter lang lopen. Het eindigde bij een heden onbewoond huis.
Uiteindelijk kwamen we uit bij Ladiko Beach, een sprookjesachtig plekje, natuurlijk met tamelijk veel mede-strandgenieters, maar vooral toch wonderschoon. We hebben daar heerlijk gezwommen.
We maakten kennis met een varkenshouder uit Gendringen die zelf ook een touristische groepsvoorziening exploiteert. We hebben beloofd om kontakt op te nemen.
Na een paar keer wat verkoeling te hebben gezocht in het water gingen we naar een volgend strandje, Anthony Quinn Beach. U raadt het al, op dit strand zijn scenes opgenomen van de film Zorba de Griek. Ik hoop die film binnenkort te kunnen bekijken om deze schitterende plek aan de Aegeische zee eens op film te zien. Volgens Wikipedia is overigens het strand waar de legendarisch scene is opgenomen op Kreta gesitueerd; wie daarop let is een kniesoor zal ik maar zeggen.