Maar dan het wandelen. Als je dat gedisciplineerd doet en vooral stevig doorstapt, of wat nog veel beter is, in zeer geaccidenteerd terrein doet, is perfect voor het (her)krijgen van het gewenste gewicht. Door de enorme inspanning die dalen en stijgen van het fysiek vergt wordt het lichaamsvet gemobiliseerd waardoor je geen honger krijgt en wel met een noodgang afvalt. Je zou juist het omgekeerde verwachten namelijk dat je door de inspanning en het gebruik van energie een enorme honger ontwikkelt, maar niets is minder waar. Het is wel noodzakelijk dat je een goed getraind lijf hebt anders gaat de vlieger niet op. Spiergebruik en vetafbraak moeten wel ontwikkeld zijn. Verwacht dus niet dat je als ongetraind persoon af zult vallen zonder honger door je enorm in de bergen gaat inspannen; honger en alles overtreffende spierpijn zullen dan je deel zijn. Daarentegen zul je als (wandel)getraind persoon direct overgaan op vetverbranding in de spieren waarbij het vet wordt gemobiliseerd vanuit de reserve en het gevormde melkzuur wordt geneutraliseerd door je alkalireserve (effect van training). Het gemobiliseerde vet in je bloed voorkomt je honger gevoel.
Het was me al jaren geleden opgevallen hoe mijn zeer getrainde vriend Dick O een hele dag kon lopen op een plak ontbijtkoek, een fles koffie en een flesje water. Verder at hij altijd matig en als hij maar van de chips af kon blijven kenmerkte hij zich met een gewicht waar ik steeds jaloers van werd ondanks dat hij zeker 5 cm langer is dan ik!
Prachtige vergezichten in ons vlakke land |
Roos en ik hebben het effect van afvallen in geaccidenteerd terrein vooral ervaren wanneer we in berggebieden (prachtig Slovenië) aan het wandelen waren met hoogteverschillen van honderden meters. Kom daar maar eens om in ons polderlandje met haar prachtige vergezichten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten