Het onderhoud van adipositas

Vaak vroeg ik mij af hoe je zo dik kunt blijven met adipositas; het vraagt toch een forse inspanning en daarmee energie en daarmee vetafbraak om voortdurend overgewicht mee te moeten slepen. Als je "normaal" eet moet je feitelijk al afvallen. Derhalve moet adipositas onvermijdelijk inhouden dat iemand dagelijks geweldig eet. Ik had dus al zo mijn vermoedens, maar de doorslag gaf toch het beeld dat ik deze week op mijn netvlies getoverd kreeg.
Tegenover haar was nog een plekje voor me vrij in de tamelijk volle trein coupé; een jonge vrouw in spijkerbroek met dijen die zeker anderhalf keer zo dik waren als de mijne en zeker twee misschien wel 2,5 keer zo dik als die van Roos, mijn slanke partner. Een jas die strak stond, een vriendelijk gezicht met de huid strak van de dikkigheid en een stevige onderkin. Een moderne bril completeerde het beeld. Terwijl ik mij afvroeg hoe zij het zo ver had kunnen laten komen gaf zij mij een lesje in het onderhoud van adipositas. In haar tas, die letterlijk onder handbereik en open stond, had zij een zak "lekkers"; geglazuurde bollen met ongetwijfeld een vulling van (melk?)chocolade en wellicht een pinda of ander nootje. Terwijl ik dit schrijf trek ik onwillekeurig een vies gezicht bij de gedachte dat ik in haar tempo dit "lekkers" op zou moeten eten; ik krijg al kiespijn en word misselijk bij de gedachte. Het ging achter elkaar door; ik telde het aantal keren dat zij zo'n caloriënbom pakte en verorberde; achter elkaar ging het. Ik zette mijn stopwatch stiekem om eens te kijken in welk tempo het ging: het was gemiddeld zo'n 65 seconden. Telkens ging haar hand zoekend de tas binnen en kwam onstuitbaar met buit voor haar mond; het had iets gedrevens. Onwillekeurig moest ik denken aan de olifanten vroeger in Artis wanneer je een pinda voor het hok gooide; ze konden dan niet zien waar die pinda lag en tastten met hun slurf net zo lang tot zij hem te pakken hadden.
We reden samen een stuk van 25 minuten en in die tijd had ze meer dan 20 van die dingen weggegeten. Tja, wat moet ik daar van zeggen. Ik had met haar te doen want het had toch wel veel weg van verslavingsgedrag; van honger zal het niet geweest zijn.