Ik was in de bibliotheek om nieuwe boeken te halen en de verschillende kranten door te bladeren. Achter mij hoorde ik zo half en half een gesprek dat er iemand overleden was op een leeftijd zodanig dat de baker er geen schuld meer aan had. Natuurlijk wekte dat mijn nieuwsgierigheid. Ik had de NRC van zaterdag net uit en legde deze terug in het rek. Toevallig kwam op dat moment de dame van de bieb met de NRC van maandag: met een "ik heb hem net uit de brievenbus gehaald", overhandigde ze mij deze vriendelijk. En daar zag ik direct welke prominent er was overleden: Johnny Kraaijkamp, de oude komiek en toneelspeler.
Nu zult u misschien verbaasd zijn dat ik daar een Bloggie aan wijdt, maar dat komt omdat mijn moeder destijds bij Johnny op school heeft gezeten. Zij woonde in de Kinkerstraat, een arbeiderswijk in Amsterdam-West, net als John, die toen overigens anders heette, Johnny was zijn artiestennaam.
Ze heeft vaak verteld dat hij altijd vrolijk was en armoedig. Met z'n petje op één oor liep hij altijd te fluiten. Hij is op 86-jarige leeftijd overleden en mijn moeder zou dit jaar 85 zijn geworden, dus het klopt wel. Met zijn overlijden wordt toch wel een hoofdstuk voor mij afgesloten. Die malle liedjes, samen met Rijk de Gooijer (wij zijn twee eenzame cowboys, en, Waterlooplein). En die malle koppen die hij kon trekken. Zijn toneel carriëre is mij eerlijk gezegd ontgaan, maar volgens Roos was hij een hele goede "King Lear".
Bedankt John voor je goede humeur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten