 |
| De oude knotsen op de naaidoos |
Het lijkt hier in mijn flat wel een panopticum, een plek als een uitstalling met allemaal oude spullen. Toen enkele jaren mijn nicht Petra hier kwam merkte ze ook op dat ze een beetje het gevoel had dat ze in het huis van "opa en oma" kwam met de tafel en de stoelen nog van hen en de linnenkast. Maar ik heb nog veel meer, destijds heb ik gelukkig aan haar wat kleinere spullen meegegeven die nog van haar grootouders waren geweest, waaronder een koperen bord dat zij vaak met "oma" had gepoetst. Later heb ik nog "de klok" doorgegeven, zij wilde die graag hebben, maar mijn broer Henk, haar vader dus ook naar bleek en daar is hij heden en weer lopend. Maar ik heb hier ook nog de oude naaidoos van m'n moeder met daarin nog meer dingen die je toch niet "zomaar" weg gooit, althans ik heb daar nare gevoelens bij. Maar wat dan? Ik had even een last van opruimwoede en maakte die doos weer eens open, een paar houten knotsen waarvan ik wist dat mijn moeder die al die jaren zorgvuldig had bewaard en de trouwbijbel en nog een oude koperen kruik. Ik appte m'n twee dochters of zij die knotsen misschien wilden hebben en misschien zelfs wel die oude naaidoos. Joke gaf aan dat ze minder last van nostalgische gevoelens had en ook geen ruimte en stuurde me een overtuigende foto van haar opgetaste rommel, Arja reageerde zelfs niet, wat ze anders altijd doet, dus ja ik zit nog steeds met die ouwe troep en heb het maar weer in de hoek gezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten