Klaus Mäkelä

 Al een poos voordat hij benoemd werd tot vaste dirigent van het Concertgebouw Orkest was hij mij al opgevallen; een bijzonder jonge dirigent die als een Claudio Abado geïnspireerd, geconcentreerd, dus onnavolgbaar goed stond te dirigeren: Klaus Mäkelä.
Gewoon voor iedereen toegankelijk kun je op Youtube hoog kwalitatieve opnames van muziek die hij tot stand heeft doen komen, met name met het Oslo Symfonie Orkest beluisteren. Een bijzondere opname vind ik een combinatie van Dowland met zijn Lachrimae en een symfonie van Schumann; de eerste dromerig en schitterend uitgevoerd, waarbij Klaus zo nadrukkelijk ook staat te genieten van het werk terwijl hij het orkest de schitterende middeleeuwse klanken van Dowland doet klinken. Daarna soms als een jongleur springend en dansend, geen instrumentengroep vergetend buitengewoon geïnspireerd staat te dirigeren. Hij doet me denken aan Jaap van Zweden die ook zo nadrukkelijk staat te dirigeren bij zijn Sacre du Printemps. Ik krijg nu al het gevoel dat Klaus het stokje van de super dirigent kan over nemen van Jaap. Beiden reuzen als de eerder genoemde inmiddels overleden Abado.