Woestijnwandeling

 Op sommige dingen ben ik heel zuinig, zoals op mijn kortmouwige witte overhemd; heb het al meer dan 45 jaar en vanwege de goede kwaliteit van destijds - nog uit de 70er jaren - kan ik het nog steeds dragen. Maar ja, net als mijn zoon Peter ben ik nogal een sloddervos met mijn kleding; vooral het vrijhouden van vlekken is niet mijn forte, vandaar dat ik het alleen in uitzonderingsgevallen aantrek en dat is de laatste dagen het geval. Ik las een advies om in deze warme dagen enig gerief te ontlenen aan witte kleding; die stralen de warmte weer terug voor zover mogelijk. En toen moest ik direct aan dat witte overhemd denken en trok dat aan tijdens een wandeling hier in de buurt, zonder rugzak; met rugzak wil ik dat mooie witte overhemd gewoon niet dragen; wordt het vast vies. 
Verder met een petje op is het wel te hebben als je dat maar af en toe een beetje nat kunt maken en dat kan hier achter in het bos bij een plek waar ons waterleidingbedrijf een gracht vult om het grondwater voor de bomen enige watervoorziening te geven; schoon water en lekker koel. Zo heb ik een wandeling gemaakt die elke drie kwartier even langs deze drenkplek gaat om af te koelen. Zonder dat is het 's-middags gewoon geen doen meer om te gaan wandelen. Het is een hele kunst om een leefbare leefomgeving te creëren; 's-nachts de flat afkoelen, 's-morgens vroeg op het balkon lekker in de koele ochtendlucht ontbijten en wandelen met de drenkplek. En tussendoor met de fiets en de trein een boodschap o.i.d. doen.
In vroeger jaren gingen Roos en ik expres op de warmste dag van het jaar de wandeling over het Hulshorsterzand doen; we noemden dat onze woestijnwandeling; dat laten we het laatste decennium met die klimaatverandering en grote hitte wel uit ons hoofd.