In de trein zat een stel tegenover mij, een jaar of 35 die duidelijk met het zelfde dilemma te maken hadden als Roos en ik; hij wilde niet alleen maar aan de ellende van milieuvervuiling en klimaatverandering denken met alle problemen van dien; hij wilde toch vooral van positieve dingen genieten. Zij had daar duidelijk meer moeite mee en vond gedragsverandering iets waar je toch voortdurend mee bezig moet zijn. Ik voel dat ook zo: "Zwei Seelen in einem Brust", zo voel ik dat aan. Zeker omdat ik die hele klimaatellende al decennia verwachtte en er nu keihard mee geconfronteerd word; daarnaast heb ik in die jaren, maar vooral de laatste paar jaren zo veel gelezen over wat onderzocht is - met name het boek van Valerie Trouet - en wat er nog aan staat te komen; daar lijd ik geestelijk echt onder ten koste van mijn gevoel van levensvreugde.
Overigens wel heel gezellig met Westeneng zelf staan praten en ach, die was helemaal niet zo somber over de huidige droogte: "langdurige regen is voor de landbouw desastreus", daar houd ik het dan maar even op, maar ik weet ook dat de Rijn zelden zo laag heeft gestaan; van Hisso weet ik dat de gletschers in Zwitserland met een rotgang smelten en daarmee de albedo verlagen. Nou ja, tismaarvullus, zal ik maar zeggen.
Volgende week heeft Westeneng James Grieve! Dat is in ieder geval een positief punt om naar uit te zien; mijn favoriete appel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten