Gelukkig niet bedorven

 

Mijn heideveldje in volle bloei

Vanmorgen weer uitgebreid in de tuin zitten ontbijten, thee en koffie gedronken. Aan het eind van de ochtend nam ik weer de trein terug naar Bilthoven. Gelukkig geeft 9292 de juiste informatie ook daar waar personeelstekort of stakingen de treinen doen uitvallen. Daardoor kon ik vaststellen dat ik een aaneengesloten rit naar Bilthoven kon maken. Dat had ik overigens anders gepland; Roos had onlangs een track gelopen van Den Dolder naar de flat en die wilde ik ook wel eens doen; een kleine afstand voor de afwisseling en aan het eind natuurlijk door het zo langzamerhand wel erg vaak betreden Houdringhebos. 
Werd opnieuw een gezellige rit. Op het laatste moment kwam een jonge vent aangehold om de stoptrein te halen en ging tegenover mij zitten. Ik zat in "Honderd jaar eenzaamheid" te lezen - had ik vrijdag uit het buurtbibliotheekje gescoord - maar na enige haltes had ik geen zin meer om te lezen en raakte met de tegenover mij zittende jonge vent in gesprek. Hij vroeg of ik Duits sprak en al ras ontsproot zich een gesprek; hij bleek geen student maar een afgestudeerd technicus te zijn van oorsprong Gambiaan maar inmiddels al 7 jaar in Duitsland neergestreken en woonachtig aldaar. Hij vroeg of ik wel eens in Afrika was geweest, hetgeen ik moest ontkennen. Gambia ligt op de equator en heeft een heerlijk klimaat; niet zo heet, altijd wel wind en afkoeling door het water. Dat is wel verrassend voor deze noorderling die dacht dat heel Afrika een soort heteluchtoven was. Ik had ook een voormalige kennis van mij vol lof horen spreken over Gambia waar hij vaker kwam vanwege zijn hobby; verzamelen van kralen. Van hem kreeg ik destijds een kraal die ooit als handelswaar in de zeventiende eeuw naar Afrika was getransporteerd en daar voor handelsdoeleinden werd ingezet en waarschijnlijk na verloop van tijd was bijgezet in het graf van een hoofdman en in de huidige tijd weer opgegraven en verkocht aan een geïnteresseerde verzamelaar en zo weer in omloop kwam en terug naar NL. Voor 3 van die kralen kon je in de zeventiende eeuw een "slaaf", beter gezegd, een "slaaf gemaakte" kopen. Afschuwelijke gedachte.
Aangekomen in Den Dolder liep ik inderdaad via niet eerder betreden paden naar het mij overbekende bos en naar de flat waar ik - tot mijn opluchting - alle eetwaar die ik na koken afgesloten had bewaard nog kakelvers en goed van smaak aantrof. Dus de dag afgesloten met een kop verrukkelijke gulyas. Ga ik weer vaker maken!