Met de eerste trein op weg naar Brussel

De Grote Markt van Brussel in volle glorie

Viel  niet mee om zo vroeg op te staan; 04.00 uur is wel heel vroeg. We gingen vandaag naar Brussel met de flixbus van Rotterdam. Om  vijf over vijf liep ik al over straat op weg naar het station. Met de eerste trein van 6.01 naar Utrecht. Gelukkig hadden we genoeg speling want NS besloot in haar wijsheid om de trein naar Rotterdam gewoon maar uit te laten vallen. In de regen en wind liepen we naar de halte van de flixbus bij station Rotterdam. Keurig op tijd kwam het groene gevaarte de hoek om. Met de QR-code op mijn ielepieleapparaatje konden we inchecken! Daar had ik hem voor aangeschaft.

Deze bus stopt slechts in Bergen op Zoom en niet in Antwerpen; uiteindelijk waren we al om half tien in Brussel; het weer was ons genadig; Roos wist hoe we moesten lopen en al ras stonden we op de grote markt; schitterend al die gebouwen met vergulde beelden. De zon scheen; genieten dus. We liepen nog wat door de stad op zoek naar het restaurant waar Marjorie ons een VP introductie voor had gegeven: restaurant Chez Léon in de Beenhouwerstraat vlak achter de Grote Markt. We konden daar lunchen wat we maar wilden zonder kosten.

Bisque d'homard zoals die hoort te zijn! Met dank aan Marjorie

Nog wat geslenterd en ergens neergestreken voor koffie. Inmiddels was het tijd voor de lunch. En we hebben het ons goed laten smaken; een onvervalste bisque d'homard vooraf en vervolgens moules à l'escargot en Roos had konijn in bier; crême brulée als nagerecht. Twee jonge Japanse vrouwen aan het tafeltje naast ons maakten een foto die ik met dank aan Marjorie per Whatsapp aan Hugo heb doorgestuurd. Ik begin al helemaal te wennen aan m'n ielepiele apparaatje. Geheel verzadigd en verkwikt naar het hotel gewandeld in de stortregen en even een tukkie gedaan.'s-Avonds het pièce de résistance, de opera Fauré, Penelope. We wisten niet beter of we zouden naar een opera gaan kijken: "er is helemaal geen toneel", merkte ik verbaasd op, en inderdaad, het bleek een concertante voorstelling te zijn tot teleurstelling van Roos. Ach, het verhaal van Penelope is ons natuurlijk volstrekt bekend, de Odysseia is daar duidelijk over. Met de boventiteling in Frans en NLs was de voorstelling heel goed te hebben. Mooie muziek, goed gezongen al waren het niet allemaal zangers van het kaliber dat we nog maar enkele dagen geleden bij Prins Igor gehoord hebben,

Had Roos op de heenweg naar de opera met haar uitgaansschoenen al blaren gelopen daar was de terugweg een hompelende marteling voor haar. Zwaar op mij leunend en met de hielen op de achterkant van de schoenen zijn we terug naar het simpele hotel Mirabeau gestrompeld; ze wilde van geen taxi weten. Ze had twee levensgrote blaren, maar ik heb haar er verder niet meer over gehoord; de schoenen zijn achtergebleven in de prullenbak van het hotel.