De opera "Prins Igor"

Beeld uit de eerste scene van de opera "Prins Igor" Foto van www.operaballet.nl

Meer dan dertig jaar geleden heb ik samen met vriend Dick een paar keer een opera mogen genieten. Ik herinner mij nog Samson et Delilah - ik herinner me na al die jaren nog een melodie uit die opera - en "Prins Igor" van Borodin. Op mijn voorstel hebben Roos en ik deze opera vandaag in de matinée voorstelling bezocht en ontzettend genoten.
Van dat eerste bezoek herinnerde ik me nog de imposante voorstelling met een groot orkest, stevige koorpartijen en af en toe oorverdovende muziek. Dat bleek ook vandaag en we hebben er ongelooflijk van genoten. De voor het grootste deel Russische cast was fantastisch; bassen wel zo breed van toon, zuiver en met een onwaarschijnlijk volume, koren wel zo schitterend. Maar ook de hele aankleding van het toneel en de kostumering was een genoegen om mee te mogen maken. En dan de moderne trucs die het geheel iets magisch geven; een zwart-wit film tussendoor waarin het verloop van de verloren slag van het leger van Igor wordt getoond met direct daar achteraan een hemels decor met klaprozen. Roos fluisterde me in dat dit echt was; ik was er heilig van overtuigd dat hier ook sprake was van een filmopname, maar nee hoor, Roos had uiteraard gelijk; het scherm waarop werd geprojecteerd bestond uit een soort transparant gaas zodat er een film op vertoond kon worden maar door de belichting van het toneel exact te laten samenvallen met het stoppen van de film gingen de twee voorstellingen naadloos in elkaar over. De mevrouw naast mij, afkomstig uit Maastricht, zei mij dat ze zoiets nog nooit had gezien. Nou, ik was net zo verbaasd als zij.

Bedankt Peet!

In de eerste pauze zag ik nog een ons bekend stel heren. In de tweede pauze hebben we elkaar gesproken en een van hen bleek uitermate kritisch over deze opera; dat ontstemde mij oprecht. Mag ik niet veel opera-ervaring hebben daar had ik op deze voorstelling werkelijk niets aan te merken; ik kon er zelfs niets kritisch over bedenken. We hadden bij het wachten bij de bar een deskundige gesproken die net zo enthousiast was als wij en Roos heeft via Facebook ook bewonderende adviezen gekregen van haar bekende "vrienden/operazangers". Ik stoorde me ontzettend aan die pedanterie, dat moge duidelijk zijn!
Opgetogen gingen we naar huis. Ik ging even snel wat eten en daarna naar zoon Peter; hij zou mij helpen met het gebruik van de Smartphone. Ik had vrijwel alles onder de knie gekregen zo gebruikersvriendelijk is die moderne apparatuur. Peter en zijn huisgenoot Jim spraken op bewonderende toon dat zo'n "ouwe man" zich in dat moderne spul had verdiept. Gezellig zo even met die twee jonge kerels en Peter hielp me met bepaalde dingen en we laadden de Flixbusapp, eigenlijk de hoofdreden waarom ik ben overgegaan naar de smartphone. We maakte een "selfie", of beter een "onsie" dat ik hier voor de aardigheid bij plaats.