12 april 2014

Toch naar Turkije

Deze week zouden we op vakantie gaan; een wandelgroepsreis met de SNP over de Lycian way, langs de Turkse kust. Net als vorig jaar met Ab en Dick; zij hadden deze reis gekozen en ik had het vorig jaar zo leuk gevonden dat ik, na overleg natuurlijk, had besloten om mee te gaan, gewoon leuk zonder bij na te denken. Roos wilde deze wandeling ook graag maken en ging dus ook mee.
Maar de laatste dagen kreeg ik zo'n "unheimisch" gevoel: een kustpad in Turkije kon wel eens erg hoog langs de kust lopen; kliffen, smalle enge paadjes, niet bij stil gestaan stommerd! En toen ik de papieren van de SNP onder ogen kreeg en het woord "hoogtevrees" werd genoemd besloot ik om af te zien van de reis, dit tot verdriet bij Roos. Ik was ook al gestopt met bridgen en nu dit weer.
Ik berichtte de SNP  dat ik van deelname af zou zien. Maar, achteraf heel gelukkig, werd ik gebeld door iemand van de SNP die mij duidelijk maakte dat het echt niet zo'n enge wandeling was; zij had hem zelf ook gemaakt en, afgezien van dag 6, was het absoluut niet erg hoogtevrees gevoelig. De gids/reisleidster voor deze trip, Elsbeth, stuurde mailtjes rond; ook haar legde ik mijn probleem voor en ze maakte me duidelijk dat de wandeling vooral over begroeide schapenpaadjes liep.
Op schiphol kennis gemaakt met Elsbeth en daar gingen we op weg naar de Turkse kust. Dus vanmorgen, misschien niet helemaal relaxed, maar toch op weg naar Dalaman, alwaar we 'savonds werden opgewacht in het eerste hotel. Rond een knapperend haardvuur maakte de groep kennis met elkaar; biertje erbij; helemaal gezellig.

Geen opmerkingen: