Een echte Kok

Het middelste pand is een "echte Kok"

Vorige week woensdag was ik met mijn goede vriend Peter C. de architect in Amsterdam voor een stadswandeling langs panden van de Amsterdamse school. Dat is heel bijzonder want door zijn deskundigheid word je indringend geconfronteerd met de aspecten van de architectuur. Bijvoorbeeld het "kettingverband", een manier van metselen die door de architecten van de Amsterdamse school werd gehanteerd; behoorlijk karakteristiek. Het smeedwerk op de Amsterdamse bruggen, de beelden van Hildo Krop, door Jan Wolkers bestempeld als Marxistische tuinkabouters. Het zijn allemaal détails die het genoegen van het bezoeken van de stad veraangenamen. Zo leerde ik wat een "geknipte voeg" was en vertelde ik Peter e.e.a. over de voegspijker.
Tussen alle panden stond een zeventiende-eeuws pand dat zodanig was opgeknapt dat het wel van Anton Pieck leek; het viel behoorlijk uit de toon. Eerlijk gezegd vind ik dat het mooiste; je ziet het ook veel in Brugge, een stad waarvan je niet verbaasd zou staan te kijken als de mensen daar in laat-middeleeuwse kledij op straat zouden verschijnen. Peter vertelde dat dit een pand was dat vlak na de oorlog was gerestaureerd door de architect Kok, een typische Kok dus. Deze wijze van restaureren is nu niet meer gebruikelijk. Misschien zag het pand er bij oplevering zo uit, maar een pand ontwikkelt zich ook in de tijd; een pui wordt veranderd, de kleine ruitjes zijn in de loop der eeuwen vervangen door grote. En daar houden de moderne restauratiearchitecten kennelijk rekening mee. Het moet natuurlijk geen museum object worden zo'n restauratie project; je moet herstellen wat bouwvallig is geworden of ongewenste moderniseringen verwijderen, maar niet helemaal terug naar de opleveringsvorm. Zit wel wat in moet ik toegeven.
Voor mij zijn de Anton Pieckhuisjes in het vervolg "echte Koks".

Heeft niets met Kok te maken. Een leuk kattenladdertje.