Oh yeah

Bord over de opgravingen op het Kootwijkse zand

Zondag ging ik met de bus naar Hoenderloo om voor de tweede keer de etappe Hoenderloo-Stroe te lopen. Een half jaar geleden, in oktober had ik dat ook gedaan. Het drizzelde een beetje; voor de hele dag werd niet veel regen verwacht; ik hoopte er genadig van af te komen. Toen bij ons in Utecht de regen was over getrokken ging ik op weg.
Op station Amersfoort moest ik overstappen. Ik ging op een bankje zitten en naast mij ging een keurige meneer zitten die, naar ik dacht wat kieskeurig naar mijn oude, afgetrapte wandelschoenen keek. Hij sprak mij aan: "waar gaat u wandelen?", hij bleek zelf ook een wandelaar en wij spraken even met elkaar tot de intercity kwam. In Apeldoorn moest ik overstappen voor bus 400 naar Hoenderloo. Op de halte stond een Hollandse jongen met drie Amerikaanse  meiden; hij had het hoogste woord. Ze gingen overduidelijk naar het Kröller Müller museum op de Hoge Veluwe. Ik sprak hen erover aan en dat het hen vast goed zou bevallen. Ook met hen een leuk gesprekje op de halte. In de bus bleek de jongeman over een keiharde stem te beschikken maar de Amerikaanse meiden konden hem met z'n drietjes de baas! Op het laatst kon hij alleen maar instemmen met wat zij zeiden en steeds hoorde ik maar: "yeah, yeah". Dat deed mij na heel veel decennia herinneren aan een liedje van de Beatles dat ook begon met "O yeah, O yeah". Met enig nadenken slaagde ik erin de melodie te hervinden in mijn oude brein.
Helaas begon het daar in Apeldoorn ook te miezeren van de regen. Maar in Hoenderloo wachtte hotel restaurant De Boer 'n kinkel. Dat restaurant had ik al vaker gezien en die gekke naam trok me wel, dus eerst maar eens iets nuttigen; wellicht zou de regen in de tussentijd over trekken. Dus ik bestelde een kop warme chocolademelk met een stukje apfelstrudl. Was beide home-made en van uitstekende kwaliteit. En laat nou het toeval willen dat ook daar in het restaurant een hele oude Beatle melodie "I wanna hold your hand" klonk! Deed me plezier.
De wandeling was weer lang en koud. Maar onderweg weer een aantal gezellige gesprekken met mensen. Het was Peter S. ook al opgevallen dat je met wandelen vaak zulke leuke contacten hebt; like ships that pass in the night.
Maar ook een informatiebord over een dorp dat eeuwen geleden werd ondergestoven door het stuifzand alhier. In museum Nairac te Barneveld liggen nog opgegraven voorwerpen die door archeologen van de Universiteit van Amsterdam werden verzameld alhier. Moet ik naartoe!