Lycische resten in Patara

Stenen boog aan de kant van de weg

Gisteren kwamen we terug gevlogen uit Turkije; een fijne vakantie maar ook weer fijn om thuis te zijn. Een enquête van SNP kon ik met tevreden gevoelens invullen. Maar eerst wil ik nog iets kwijt over de opgravingen in of liever gezegd, bij Patara. Het antieke Patara ligt veel dichter bij zee en is nog een kilometer van het huidige Patara, dat overigens veel kleiner is dan het antieke, verwijderd.
Langs de weg naar het amfitheater is een behoorlijk aantal graven, badhuizen en huizen. Ook een triomfboog siert het antieke Patara.
Het was er zo rustig; enkele bezoekers liepen tussen de antieke resten die tot ons genoegen bijzonder zorgvuldig waren geconserveerd. Steunconstructies die ervoor zorgden dat de staande constructies niet verder in elkaar konden storten. Verbodsborden en hekken die ongewenst bezoek tegen hielden, een toegangspoort met kaartcontrole (zeer laag geprijsd overigens).

Triomfboog van de heer modestus (bescheiden)

Zo stil was het 40 jaar geleden ook in Ephese waar ik toen met Lien was; de enige keer dat ik eerder in Turkije was tijdens een vakantie op Samos. Daar komen nu naar ik dacht een miljoen bezoekers per jaar. Misschien kan Patara dat ook nog verwachten.
Er stonden twee amfitheaters net als in Merida. De ene was nog redelijk intact, de andere was schitterend gerestaureerd. We doorliepen de tweede die als enige van de twee toegankelijk was en bewonderden het geheel.
Wat we ook zo fraai vonden was dat deze antieke stad nog helemaal in de oorspronkelijke omgeving lag; geen nieuwe stad eromheen, maar landerijen, bloemen, vogels; Ab zag een roodkopklauwier die voor ons poseerde op een elektriciteitskabel. Alle genoegens kwamen op dat moment bij elkaar; de vakantie kon niet beter eindigen. Wat ben ik blij dat ik geweest ben!