Nog even een avondwandeling door ons bos; vaste prik, een"drietje". Het was een heerlijke zoele avond. Ik wilde eigenlijk nog even op "ons" bankje gaan zitten om van de avondstilte te genieten. Helaas zat er al iemand. Dus die groette ik vriendelijk. Tot mijn stomme verbazing keek hij mij aan maar groette niet terug. Ostentatief groette ik nog een keer en de idioot reageerde nog steeds niet. Schouderophalend verliet ik het toneel en in verbazing liep ik terug.
Verderop, aan het eind van de wandeling, bij het weiland met de Lakenvelders is ook een leuk bankje. Daar had ik ook wel even willen nagenieten. Helaas was ook dat bezet. En daar zat een dame die mij vroeg of ik wat zocht. "Nee hoor, ik kijk maar wat", antwoordde ik haar. "Je zit me zo aan te staren", was haar wonderlijk antwoord.
Een rare afsluiting van een verder heerlijke zomerse dag.
Verderop, aan het eind van de wandeling, bij het weiland met de Lakenvelders is ook een leuk bankje. Daar had ik ook wel even willen nagenieten. Helaas was ook dat bezet. En daar zat een dame die mij vroeg of ik wat zocht. "Nee hoor, ik kijk maar wat", antwoordde ik haar. "Je zit me zo aan te staren", was haar wonderlijk antwoord.
Een rare afsluiting van een verder heerlijke zomerse dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten