 |
| De kassen in de vlakte van Patara |
De laatste verblijfplaats was Patara. Na de afsluiting van een wandeling werden we opgehaald met een busje en reden we naar Patara. Eerst door de vlakte van Patara, een voormalig moerasland dat was herschapen in een soort "Westland"; veel kassen, geraamten met plastic overdekt, langs de weg. Turkije is zelfvoorzienend en voert zelfs voedsel uit zonder dat dit ten koste van de bevolking gaat, aldus onze gids Elsbeth. Eindelijk weer een goed hotel. De eenvoudige onderkomens die we tijdens de trektocht hadden bezocht hadden mij niet mogen verleiden tot het nemen van een douche. Verder werd het wekken door Pavarotti zoals wij het noemden, oftewel de vijf keer per dag keihard afgespeelde oproep tot gebed in de dorpen, hinderlijk.
 |
| Zwaluwnest in het lokale theehuisje |
Patara was een vriendelijk, klein toeristenplaatsje. Leuk om even doorheen te lopen. Na enige moeite hadden we eindelijk een plek waar we baklava konden scoren; lijntechnisch niet erg verstandig, maar wel erg lekker.
Ook zijn we binnen gelopen bij een theehuisje met een allervriendelijkste jonge vrouw die op ingenieuze wijze, op een houtvuurtje met ijzeren plaat, een soort plat brood maakte met diverse vulling. Hebben we voor de terugweg in het vliegtuig meegenomen; was heerlijk. Maar in de ruimte, waarvoor ik m'n sandalen had uitgetrokken zoals de gewoonte was, hebben we heerlijk thee gedronken en yoghurt met honing gegeten. Die honing aldaar was heel bijzonder van smaak vond ik.
Aan het plafond, bij de verlichting zat een paartje huiszwaluwen te broeden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten