Zuiderzeepad in West Friesland

Het is niet echt een étappe die ik nog een keer ga overlopen omdat hij zo bijzonder was. Hij loopt geheel over asfalt. Nu had ik nog het geluk dat de dijk werd gerestaureerd zodat ik nauwelijks last had van doorgaand verkeer, maar normaal gesproken moet dit een rotstuk zijn. Ik begon op station Bovenkarspel Flora.

Mijn broer woonde vroeger vlakbij dit station, maar dat wist ik niet toen ik met Lien de eerste keer naar hem toe ging. We gingen met de trein; vond ik leuk ondanks dat we een auto hadden. Maar we stapten uit in station Bovenkarspel Grootebroek en moesten een behoorlijk eind lopen terwijl Lien "visite laarzen" aan had; mooie laarzen, maar lastig om een eind mee te lopen?! Toen we dit stationnetje passeerden kreeg ik dan ook de wind van voren. Ik moet er nog om lachen als ik hier langs kom.
Vanaf dit station naar de Zuiderzeedijk. Je komt dan langs de oude haven van Grootebroek met een scheepslift, vroeger een houten overtoom, glad gemaakt met klei. En dan verder langs de zeedijk. Een oud gemaal en een leuke B&B nog vlakbij Grootebroek. Er stond een forse wind tegen. Had ik me niet gerealiseerd, anders was ik wel in Hoorn begonnen met de wind in de rug ; nu blies de wind me bijna van de dijk.

De gerestaureerde scheepslift

Verder langs een modern gemaal, de Drieban en langs het treurig skelet van een verbrande boerderij, steeds de zeedijk volgend. Onderweg vooral landbouwgebied. Plotseling kreeg ik een onbedaarlijke niesbui en begon m'n neus te lopen; dat was op het moment dat de wind via een groot veld met bloemen en gras mijn richting op waaide; dat moet mijn nieuw verworven allergische rhinitis zijn. Lastig en een beetje hinderlijk. Hield verderop weer op, ik heb er verder ook geen last van gehad. Als gezegd werd de zeedijk met veel inspanning hersteld. Hij zag er toch stevig genoeg uit en de kracht is er toch wel uit sinds de afsluitingsdijk ons land beveiligt. Maar met grote machines werd grond verplaatst en grote hoeveelheden zwaar gesteente aangevoerd. Het zekere voor het onzekere; goede zaak. Het fraaie Zuiderzeeplaatsje Oosterleek werd gepasseerd.

Altijd dat gelazer met lekke banden; niks voor mij

Onderweg nog een stel fietsers met een lekke band; één van de redenen waarom ik veel liever wandel dan fiets: altijd dat gelazer met lekke banden!
Wel moest ik ter hoogte van het (vlucht)haventje van Wijdenes mijn tocht over de zeedijk onderbreken vanwege de werkzaamheden; ik werd terug gestuurd door een allervriendelijkste jongeman met een oranje hesje. Terug en via Wijdenes kon ik verderop weer op de dijk komen. Nou, dat bleek geen straf. In Wijdenes stond aan de weg een kraampje met ongehoord lekkere kersen en nieuwe aardappelen. Beladen met 2 kilo aardappelen (die naar later bleek buitengewoon smakelijk zijn, zoals ik al verwachtte), een pond kersen en een doos eieren, ging ik weer verder. Verderop weer mooie vogelbroedgebieden van Staatsbosbeheer en vervolgens Schellinkhout, een fraai plaatsje. Intussen had ik getelefoneerd met m'n broer Jan en ik zou hem nog even bezoeken. Dus in Schellinkhout de buurtbus en via Hoorn weer terug naar Enkhuizen en naar m'n broer. We hebben vervolgens nog een ontzettend gezellige avond gehad met schoonzus Thea erbij. Al met al een fijne dag.
Hier de hele fotoserie. Voor de zekerheid de gpx-file; je hoeft eigenlijk alleen maar die saaie dijk af te lopen; dat heb ik nu maar gehad. Nog de étappe van Hoorn naar Monnickendam en nog een paar stukken achter Zwolle en dan heb ik het Zuiderzeepad weer helemaal gelopen.