Volgehouden, dat is groot!

Boter karnen

Mijn drang om zelf mijn dagelijks voedsel te bereiden is altijd groot geweest. Toen Anneke en ik pas in Bilthoven woonden en we een zuivelboerderij hadden ontdekt, zou ik wel eens zelf boter gaan maken. Zonder enige kennis overigens; ik dacht dat je gewoon langdurig in de volle melk moest roeren en dat er dan vanzelf klontjes boter zouden worden gevormd. Ik had een opstelling gemaakt; een statief met daarin mijn boormachine geklemd en van een stukje hardboard een wat lullig roermechanisme gefabriceerd. Het kostte nogal wat moeite om e.e.a. aan de gang te krijgen. Maar, vergelijkbaar met de al eerder genoemde elektriseermachine van Wimshurst (verhaal van WF Hermans), mislukte het experiment volledig en de opstelling stortte in elkaar. Ik heb toch staan schelden en tieren. Pas toen Anneke weer het vriendelijk geluid van mijn piano hoorde, durfde ze zich weer te vertonen. Natuurlijk had zij proestend van het lachen, zonder mij dat overigens te laten merken, de plaats delict verlaten, maar nu kwam zij weer te voorschijn en vertelde me wat ze eigenlijk had willen zeggen, of beter gezegd, had willen declameren:

Als het werk niet altijd lukt,
Leg dan niet te neer gedrukt,
Moe de handen in de schoot,
Volgehouden, dat is groot!

Ze had verwacht dat ik de pot melk met boor en al dwars door het keukenraam had willen gooien; nou ja, zo impulsief ben ik nou ook weer niet. Maar het was goed dat ze even gewacht had, hoewel ik waarschijnlijk zelf ook had moeten proesten van het lachen.
Aan dit versje moest ik vanmorgen denken na de vreselijke afgang gisteravond na de Bridge avond in het kader van het zomerbridge van Bert Nijdam. We bereikten de 18e plaats in een veld van 20 met bijna 40%. Ik had het weer helemaal gehad met Bridge en was direct, gefrustreerd naar huis gefietst. Vanmorgen bij het wakker worden bedacht ik mij dat het toch wel een heel leuke denksport is en dat we gewoon aan ons spelpeil moeten werken! Arme Roos, met zo'n wispelturige bridgepartner.