Wandelrecord verbeterd

Het ging er helemaal niet om om het record te verbeteren; de laatste keer dat ik met Ab over de Veluwe had gewandeld hadden we 34 kilometer gewandeld en was ik in de auto op de terugweg in slaap gevallen. Maar afgelopen zondag, toen we ruim halverwege waren, leek het erop dat het opnieuw zou gebeuren; het record zou worden verbroken. Het is ongelooflijk hoe ver een mens over zijn "grenzen" kan gaan. Eigenlijk had ik nog wel verder gekund, maar de GPS bleef steken op 36,92 kilometer toen we weer, tijdens een forse maar zeer kort durende regenbui, bij de auto kwamen; zo ver heb ik bij mijn weten nooit gewandeld. Misschien die keer met Dick over een hoogvlakte in Frankrijk. Maar toen was ik na afloop zo moe, dat ik met verhoging direct in het hotelbed ben gekropen; dat was precies op de dag dat in China op het Tienanmen plein werd geschoten weet ik nog.

Een wespennest dat is bezocht door een wespendief
(foto Ab en Dick van Dorp, Hijkerveld, Drenthe)

Bijna 37 kilometer hebben we afgelegd en we hebben bepaald niet gemarcheerd. We waren al om 7 uur op de Veluwe in de buurt van Terlet. We werden als gebruikelijk welkom geheten door de Schotse Hooglanders. Gewapend met verrekijkers speurden we naar herten en vogels. Herten hebben we ditmaal niet gezien; wel veel sporen, maar geen enkele bok of hinde, laat staan een kalfje. Maar tot enthousiasme van Ab zagen we een wespendief; een vogel met een bijzondere leefwijze. Hij speurt naar insecten en ziet hij een wesp, die met voedsel beladen op weg is naar het wespennest, dan gaat hij er als een speer achteraan en plundert vervolgens het nest en vreet een deel van het broed op.
Hij is zo zwaar bevederd dat hij zich van de stekende verdedigers van het nest niets hoeft aan te trekken. Oogjes een beetje dichtknijpen is voldoende. Wij zagen overigens, net als op deze foto alleen het silhouet; een sperwer met een duivenkop  zo benoemde Ab hem.

Duivels naaigaren

Maar ook op het gebied van de flora kreeg ik onderweg bijles: drie verschillende soorten klaver: de kleine klaver, de liggende klaver en de hopklaver. De grappigste flora vondst vond ik het Duivelsnaaigaren of warkruid. Een plantje dat ik niet eerder heb opgemerkt met uitlopers die zich om grasjes en dergelijke wikkelt. Slangenkruid en nog meer soorten; soms duizelt het gewoon maar door er aandacht aan te besteden zie je steeds meer. En het is die opmerkzaamheid die het genieten van de natuur nog vergroot.
Eenmaal thuis gekomen heb ik voor een voedzame maaltijd gezorgd en we hebben nog gezellig zitten kouten. Wel was ik zo moe dat ik, terwijl mijn hoofd naar het kussen viel in slaap ben gevallen. Heerlijke dag gehad zo wandelend in de natuur.